Droga szabatowa
Droga szabatowa – w judaizmie zasięg dozwolonego oddalania się wyznawcy od miejsca zamieszkania podczas trwania szabatu (hebr. tchum szabat)[1]. Zakaz wywodzony jest z biblijnego zapisu w Księdze Wyjścia (Wj 16,29): „W dniu siódmym żaden z was niech nie opuszcza swego miejsca zamieszkania”. W Księdze Liczb (Lb 35,5) można odnaleźć zapis określający granice pastwisk lewickich biegnących wokół miast. Mogły się znaleźć w odległości 2000 łokci od centrum miasta[2]. Dystans, którego przekroczenie było zakazane, został po raz pierwszy skodyfikowany w drugiej części Dokumentu Damasceńskiego z Qumran znanego jako „Prawa”. Zdefiniowany został wówczas dystans 1000 łokci, którego nie można było przekroczyć podczas podróży odbywanych podczas szabatu[1]. Autor Dziejów Apostolskich (Dz 1,12) wskazywał, że odległość między Jerozolimą a Górą Oliwną jest równa drodze szabatowej[2]. Późniejsza Miszna Sôţāh (5,3) zezwala na podróż na odległość 2000 łokci[3].
W późniejszym okresie zakaz ten był złagodzony[4] i umożliwiał podróż w szabat na dystans ponad przepisane 2000 łokci, ale pod warunkiem, że dana osoba przygotowała jeszcze przed rozpoczęciem szabatu dwa posiłki usytuowane w takim zasięgu od domu, co pozwalało na „rozszerzenie” przestrzeni domowej[1][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Magdalena Bendowska, Rafał Żebrowski, Zofia Borzymińska: szabat, Szabat. [w:] Polski słownik judaistyczny [on-line]. Żydowski Instytut Historyczny Delet. [dostęp 2021-05-03]. (pol.).
- ↑ a b wiara.pl: Szabatowa droga. [w:] Słownik biblijny [on-line]. Instytut GOŚĆ Media. [dostęp 2019-02-11]. (pol.).
- ↑ Piotr Przyborek. Szabat w literaturze międzytestamentalnej. „Studia Gdańskie”. XXXV, s. 27-40, 2014. ISSN 0137-4338. (pol.).
- ↑ a b Magdalena Sieramska, Rafał Żebrowski: E(j)ruw. [w:] Polski słownik judaistyczny [on-line]. Żydowski Instytut Historyczny Delet. [dostęp 2021-05-03]. (pol.).