Drugie Studio Wrocławskie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drugie Studio Wrocławskie
Typ teatru

teatr alternatywny

Kierownictwo
artystyczne

Zbigniew Cynkutis

Data powstania

1985

Data zamknięcia

1989

Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Lokalizacja

Wrocław

brak współrzędnych
Wrocław, Przejście Żelaźnicze, siedziba Teatru Laboratorium i Drugiego Studia Wrocławskiego

Drugie Studio Wrocławskie – polski teatr alternatywny, działający od 1 stycznia 1985 do 31 sierpnia 1989 we Wrocławiu, w dotychczasowej siedzibie Teatru Laboratorium[1]. Dyrektorem artystycznym był Zbigniew Cynkutis.

Idea i program[edytuj | edytuj kod]

Drugie Studio Wrocławskie powstało na skutek działań lokalnego środowiska kulturalnego, zmierzających do ochrony spuścizny po Teatrze Laboratorium, po jego samorozwiązaniu w 1984 roku[2]. Równolegle do działalności archiwistycznej i dokumentacyjnej Zbigniew Cynkutis rozpoczął prace nad tworzeniem nowego zespołu teatralnego, który miał kontynuować artystyczne dziedzictwo Laboratorium. Od listopada 1984 roku funkcjonował dział historyczno-badawczy (w 1987 roku przekształcony w Ośrodek Dokumentacji Teatru Laboratorium), zajmujący się prowadzeniem archiwum oraz działalnością badawczą[3]. Na początku 1985 roku powstał zespół teatralny, który od 1986 roku rozpoczął działalność twórczą[4].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

W Drugim Studiu pod kierownictwem artystycznym Cynkutisa działały dwa zespoły – polski oraz międzynarodowy[5]. Inauguracyjnymi premierami polskiego zespołu były Phaedra-Seneca w reżyserii Cynkutisa oraz Fedra w reżyserii Mirosława Kocura, zaprezentowane w 1986 roku[6]. W tym samym czasie odbyły się dwie premiery zespołu międzynarodowego – Phaedra i Opowieść o życiu i śmierci Joaquina Muriety Pabla Nerudy – obydwa w reżyserii Elizabeth Craven[1].

Negatywne przyjęcie przedstawienie Phaedra-Seneca przez wrocławską publiczność spowodowało napięcia w zespole polskim, z którego w maju 1986 roku odeszła połowa aktorów[7]. Doszło także do zmian w kierownictwie – Cynkutis, dotychczas kierujący Drugim Studiem jednoosobowo, sprawował nadal funkcję dyrektora artystycznego, a Tadeusz Nesterowicz został dyrektorem naczelnym[1].

W kolejnym sezonie obydwa zespoły kontynuowały działalność,zaprezentowały m.in. dobrze przyjętego Ajschylosa Prometeusza polskiego zespołu w reżyserii Kocura[8]. Nieprozumienia pomiędzy Cynkutisem a Kocurem doprowadziły jednak do odejścia z teatru tego drugiego, a wraz z nim części zespołu[1]. W styczniu 1987 roku w wypadku samochodowym pod Wrocławiem zginął Cynkutis[9]. Pomimo niesprzyjających okoliczności Drugie Studio Wrocławskie kontynuowało działalność teatralną. W sezonie 1987/1988 do Drugiego Studia powrócił Mirosław Kocur, obejmując kierownictwo artystyczne[6].

W sierpniu 1989 roku podjęto decyzję o likwidacji Drugiego Studia Wrocławskiego jako główną przyczynę podając niski poziom artystyczny teatru[10]. Ostatnią realizacją była reinscenizacja Eliasza Martina Bubera (pierwotnie wystawionego w reżyserii Mirosława Kocura w 1988 roku)[11].

Kontynuacja – Ośrodek Grotowskiego[edytuj | edytuj kod]

Po rozwiązaniu Drugiego Studia Wrocławskiego w sierpniu 1989 roku działalność związaną z zabezpieczaniem spuścizny Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium, postulowaną w programie jednostki kontynuował utworzony 29 grudnia 1989 roku Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych (od grudnia 2006 roku funkcjonujący pod nazwą Instytut im. Jerzego Grotowskiego)[12].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Drugie Studio Wrocławskie | encyklopedia | grotowski.net [online], www.grotowski.net [dostęp 2018-02-08] (pol.).
  2. ↑ T. Burzyński, J. Degler, J. Kelera, Memoriał w sprawie utworzenia placówki muzealno-archiwalnej Teatru i Instytutu Laboratorium we Wrocławiu | grotowski.net [online], www.grotowski.net, 13 marca 2017 [dostęp 2018-02-08] (pol.).
  3. ↑ A. Karysznia, Historia powstania Ośrodka, [w:] tejże: Działalność Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych w latach 1990–1994, praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Janusza Deglera, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2003, s. 7–26.
  4. ↑ Janusz Degler, A było to tak… Krótka historia powstania Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych (1984–1990) | grotowski.net [online], www.grotowski.net, 20 czerwca 2015 [dostęp 2018-02-08] (pol.).
  5. ↑ Zbigniew Cynkutis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08].
  6. ↑ a b Andrzej Mrózek, Życiorys Mirosława Kocura [online], www.kocur.art.pl [dostęp 2018-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2007-05-03].
  7. ↑ T. Buski [T. Burzyński]: Nadzieje i niepokoje, „Sprawy i Ludzie” 1986, z 11 lipca.
  8. ↑ M. Kocur, Szamani w Teatrze Dionizosa | grotowski.net [online], www.grotowski.net [dostęp 2018-02-08] (pol.).
  9. ↑ Encyklopedia, W wypadku zginął Zbigniew Cynkutis [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2018-02-08] (pol.).
  10. ↑ R. Różycki Koniec Drugiego Studia Wrocławskiego, „Słowo Polskie” 1989, z 5 lipca, s. 3.
  11. ↑ R. Różycki, Eliasz, „Słowo Powszechne” 1989 nr 167, s. 4.
  12. ↑ Z. Osiński (red.), Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, 1990–1999, Wrocław: Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, 1999.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adela Karsznia: Działalność Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych w latach 1990–1994, praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Janusza Deglera, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2003
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Drugie_Studio_Wrocławskie&oldid=73153094”