Dziatłowicze (rejon łuniniecki)
52°20′19″N 26°50′03″E/52,338611 26,834167.jpg) Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Dziatłowiczach | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Sielsowiet | |||
| Populacja (2009) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
225679 | ||
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |||
Położenie na mapie Białorusi  | |||
| 52°20′19″N 26°50′03″E/52,338611 26,834167
| |||
Dziatłowicze[2] (biał. Дзятлавічы; ros. Дятловичи) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie łuninieckim, w sielsowiecie Dziatłowicze, nad Cną.
Znajdują tu się parafialna cerkiew prawosławna pw. Przemienienia Pańskiego[3], a także przystanek kolejowy Sad, położony na linii Równe – Baranowicze – Wilno.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawniej wieś położona była po prawej stronie Cny. Na jej lewym brzegu leżały Futory Dziatłowickie. Obecnie Dziatłowicze rozciągają się po obu stronach rzeki.
Od 1560 do 1855 (z przerwami) działał tu prawosławny monaster Przemienienia Pańskiego w Dziatłowiczach. Obecnie po klasztorze pozostała cerkiew.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie łuninieckim[a], do 18 kwietnia 1928 w gminie Kożangródek, następnie w gminie Łuniniec[4][5]. Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ do 7 listopada 1920 w powiecie pińskim
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ ЛУНИНЕЦКОЕ БЛАГОЧИНИЕ. luninets.ortox.by. [dostęp 2021-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-22)]. (ros.).
- ↑ Dz.U. z 1928 r. nr 46, poz. 452
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2020-11-15]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziatłowicze, pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 267.
- Dziatłowicze na mapie WIG
- Dziatłowicze i Futory Dziatłowickie na mapie WIG
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2020-11-15]. (ros.).
