Dziura pod Lodową Małołącką I
49°14′26″N 19°55′43″E/49,240533 19,928522| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
6 m |
| Deniwelacja |
1 m |
| Wysokość otworów |
1590 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
70 m |
| Ekspozycja otworów |
ku WSW |
| Data odkrycia |
brak danych |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-13.23 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′26″N 19°55′43″E/49,240533 19,928522
| |
Dziura pod Lodową Małołącką I – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w południowej części Mnichowych Turni, w stoku Koprowych Mniszków opadającym do Niżniej Świstówki, poniżej Jaskini Lodowej Małołąckiej, na wysokości 1590 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 6 metrów, a jej deniwelacja 1 metr[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi poziomy i prosty korytarz zaczynający się w bardzo małym, trójkątnym otworze wejściowym, a kończący niedużą salką. Z salki odchodzi niewielki kominek i krótki, szczelinowy korytarzyk[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Zamieszkują ją nietoperze. Ściany są wilgotne, rosną na nich mchy i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Brak jest danych o odkrywcach jaskini. Pierwszy jej plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy T. Ostrowskiego w 1979 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-02-18] (pol.).