Dziurka nad Piargiem
Na mapach: 
49°14′39″N 19°55′40″E/49,244122 19,927689
49°14′39″N 19°55′40″E/49,244122 19,927689| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
5 m |
| Deniwelacja |
1,5 m |
| Wysokość otworów |
1560 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
60 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SW |
| Data odkrycia |
brak danych |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-13.12 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′39″N 19°55′40″E/49,244122 19,927689
| |
Dziurka nad Piargiem (JM2) – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Niżniej Świstówce, u podnóża Mnichowych Turni, na wysokości 1560 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 5 metrów, a jej deniwelacja 1,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi ciasny, idący stromo do góry korytarzyk łączący dwa małe otwory wejściowe. W środkowej części rozszerza się tworząc niewielką salkę[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, przy otworach rosną mchy i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Brak jest danych o odkrywcach jaskini. Jej pierwszy plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy M. Lasoty w 1978 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-08-15] (pol.).