Dzwonnik z Notre Dame (film 1956)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzwonnik z Notre Dame
Notre-Dame de Paris
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1956

Data premiery

19 grudnia 1956
sierpień 1967 (Polska)[1]

Kraj produkcji

Francja
Włochy

Język

francuski

Czas trwania

114 min

Reżyseria

Jean Delannoy

Scenariusz

Jacques Prévert
Ben Hecht
Jean Aurenche
na podstawie powieści Victora Hugo

Główne role

Anthony Quinn
Gina Lollobrigida
Alain Cuny
Jean Danet
Robert Hirsch

Muzyka

Georges Auric

Zdjęcia

Michel Kelber

Kostiumy

Georges Benda

Montaż

Henri Taverna

Produkcja

Robert Hakim
Raymond Hakim

Wytwórnia

Paris Film Productions
Panitalia

Dystrybucja

Cocinor (Fracja)
Titanus (Włochy)
Centrala Wynajmu Filmów (Polska)

Budżet

2 250 000 USD

Dzwonnik z Notre Dame (fran. Notre-Dame de Paris) – dramat filmowy produkcji francusko-włoskiej zrealizowany w 1956 przez Jeana Delannoy na podstawie powieści Victora Hugo pt. Katedra Marii Panny w Paryżu (znanej także pod tytułem Dzwonnik z Notre-Dame). Główne role zagrali: Anthony Quinn, Gina Lollobrigida i Alain Cuny.

Jest to czwarta w historii adaptacja powieści Victora Hugo. Zakończenie tej wersji jest najbardziej zbliżone do tego przedstawionego w książce; choć w filmie Esmeralda ginie od zabłąkanej strzały, a nie zostaje powieszona jak w oryginale. Wygląd granego przez Quinna Quasimodo jest mniej przerażający niż w innych adaptacjach utworu. Zamiast dużego garbu i okropnie zdeformowanej twarzy, ma tylko niewielką krzywiznę kręgosłupa i lekko zdeformowaną twarz.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Paryż, rok 1482. Na placu przed katedrą Notre-Dame odbywa się tzw. Święto Głupców. Wśród występujących tam artystów jest piękna Cyganka Esmeralda wykonująca zmysłowy taniec przed tłumem zachwyconych widzów. Urzędujący w katedrze archidiakon Klaudiusz Frollo jest zafascynowany urodą dziewczyny. Oszalały z pożądania zleca swemu wiernemu słudze, dzwonnikowi Quasimodo jej porwanie. Jednak i on ulega urokowi Esmeraldy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Pozostałe ekranizacje:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Idziemy do kina. „Film”. 32, s. 15, 1967-08-06. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]