Eberc

Eberc (Eberc I, Ebertz, Eberz) – herb szlachecki^[1].

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu złotym czarna głowa dzika. Klejnot – godło w zawoju złoto-czarnym. Labry – czarne, podbite złotem.

W polu złotem – czarna głowa dzika. Nad hełmem w zawoju złoto – czarnym takaż głowa. Labry czarne podbite złotem^[2].

Jan Leonard de Ebertz z przydomkiem z Ebertzfeld otrzymał w roku 1768 przyznanie praw szlachectwa, na mocy indygenatu, uzyskanego dawniej^[2].

Ebertz

↑ S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna z ilustracjami i mapami. T. V. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, 1899, s. 4.
↑ ^a ^b S. J. Starykoń-Kasprzycki red.: Polska encyklopedja szlachecka. T. II. Warszawa: Instytut Kultury Historycznej, 1935, s. 128.
↑ Juliusz hr. Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: B. Bolcewicz, J. Sikorski, 1897-1906, s. 71.
↑ ^a ^b Juliusz hr. Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 1. Warszawa: B. Bolcewicz, J. Sikorski, 1897, s. 121.

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna