Elżbieta Mikos-Skuza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Mikos-Skuza
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

14 lipca 1959

Doktor nauk prawnych
Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1991 – prawo
Uniwersytet Warszawski

Starszy wykładowca
Wydział

Prawa i Administracji UW

Jednostka

Instytut Prawa Międzynarodowego UW – Zakład Międzynarodowego Prawa Lotniczego i Kosmicznego

Stanowisko

– Dyrektorka NOHA
– Prodziekan ds. studenckich (2008–2012)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Odznaka Honorowa PCK I stopnia

Elżbieta Teresa Mikos-Skuza (ur. 14 lipca 1959) – polska doktor nauk prawnych specjalizująca się w prawie międzynarodowym publicznym, ze szczególnym uwzględnieniem prawa humanitarnego i pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych. Wykładowczyni Wydziału Prawa i Administracji UW. Działaczka społeczna, wiceprezeska Polskiego Czerwonego Krzyża (2005–2012).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1982 ukończyła z wyróżnieniem Wydział Prawa i Administracji UW, a w 1985 studia podyplomowe na kierunku prawo międzynarodowe a rozwój w Instytucie Studiów Społecznych w Hadze. W 1991 uzyskała doktorat w zakresie nauk prawnych na podstawie pracy Odpowiedzialność za praktyczne zastosowanie techniki kosmicznej w świetle międzynarodowego prawa publicznego (promotor: Zdzisław Galicki). Jest wykładowczynią w Zakładzie Międzynarodowego Prawa Lotniczego i Kosmicznego Instytutu Prawa Międzynarodowego UW. Profesor wizytująca m.in. w Kolegium Europejskim[1].

Pełni bądź pełniła wiele funkcji na UW, m.in.: dyrektorki NOHA (Network on Humanitarian Action)[2], prodziekan ds. studenckich WPiA (2008–2012)[1].

Od 1981 jest działaczką Polskiego Czerwonego Krzyża, w tym wiceprezeską w latach 2005–2012[3]. Członkini licznych instytucji międzynarodowych, m.in.: Międzynarodowej Komisji Humanitarnej ds. Ustalania Faktów w Bernie (od 2002 wiceprzewodnicząca)[4], Międzynarodowego Instytutu Prawa Humanitarnego w San Remo, Komitetu ds. Użycia Siły w Stowarzyszeniu Prawa Międzynarodowego, Rady Doradczej Europejskiego Instytutu Pokoju w Belgii[1].

Mężatka, dwójka dzieci[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • E. Mikos Skuza, Patrycja Grzebyk (red.), Pomoc humanitarna w świetle prawa i praktyki, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2016, ISBN 978-83-7383-750-8.
  • E. Mikos-Skuza, K. Myszona-Kostrzewa, J. Poczobut (red.), Prawo międzynarodowe – teraźniejszość, perspektywy, dylematy. Księga Jubileuszowa Profesora Zdzisława Galickiego, Warszawa 2013, ISBN 978-83-264-4136-3.
  • Ochrona dóbr kultury w międzynarodowym prawie humanitarnym konfliktów zbrojnych w świetle działań Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, Warszawa 2003.
  • Odpowiedzialność za praktyczne zastosowania techniki kosmicznej w świetle międzynarodowego prawa publicznego, Warszawa 1991.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Pracownicy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego [online], biogramy.wpia.uw.edu.pl [dostęp 2018-10-13] (ang.).
  2. UW – NOHA Network on Humanitarian Action – International Association of Universities [online], www.nohanet.org [dostęp 2018-10-13].
  3. KRS 0000225587
  4. a b Members of the IHFFC [online], www.ihffc.org [dostęp 2018-10-13] (ang.).
  5. Monitor Polski Nr 79, Poz. 794 [online].
  6. M.P.99.18.243. Nadanie orderów i odznaczeń. – Prawo.pl [online], www.prawo.pl, 26 marca 1999 [dostęp 2018-10-13] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]