Entyloma
.png) Bazydiospora Entyloma kiełkująca w tkankach zainfekowanej rośliny | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Entyloma |
| Nazwa systematyczna | |
| Entyloma de Bary Bot. Ztg. 32(7): 101 (1874) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Entyloma microsporum J. Schröt. 1874 | |
.JPG)
.JPG)
Entyloma de Bary – rodzaj grzybów z klasy płaskoszy (Exobasidiomycetes)[1]. Pasożyty roślin[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entylomataceae, Entylomatales, Exobasidiomycetidae, Exobasidiomycetes, Ustilaginomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Anamorfy zaliczano do rodzaju Entylomella Höhn. 1924. Obecnie jest to synonim[3]:
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zawierający około 200 gatunków. Grzyby mikroskopijne, endobionty pasożytujące na roślinach dwuliściennych, prawie połowa gatunków na astrowatych (Asteraceae). Konidia jednokomórkowe, szkliste, nitkowate lub wrzecionowate albo krótkie i wygięte. Ustilospory szkliste, szarawożółtawe, jasnobrązowawe lub zielonkawooliwkowe, przeważnie o gładkich ścianach różnej grubości. Powstają pomiędzy komórkami zainfekowanej rośliny, zazwyczaj w grupkach, rzadziej pojedynczo. Ich skupiska są widoczne na liściach jako zielonkawe, potem szarzejące plamy o różnej wielkości. Uwalniają się z komórek żywiciela po obumarciu liści[2].
Gatunki występujące w Polsce[edytuj | edytuj kod]
- Entyloma achilleae Magnus 1900
- Entyloma arnoseridis Syd. & P. Syd. ex Cif. 1924
- Entyloma bellidiastri Maire 1907
- Entyloma bellidis Krieg. 1899
- Entyloma calendulae (Oudem.) de Bary 1874
- Entyloma chrysospleniiJ. Schröt. 1877
- Entyloma cichorii Wróbl. 1913
- Entyloma corydalis de Bary 1874
- Entyloma dahliae Syd. & P. Syd. 1912
- Entyloma erigerontis Syd. & P. Syd. ex Cif. 1928
- Entyloma eryngii-plani Cif. 1924
- Entyloma fergussonii (Berk. & Broome) Plowr. 1889
- Entyloma ficariae A.A. Fisch. Waldh. 1877
- Entyloma flavum Cif. 1924
- Entyloma fuscum J. Schröt. 1877
- Entyloma gaillardianum Vánky 1982
- Entyloma helosciadii Magnus 1882
- Entyloma hieracii Syd. & P. Syd. 1919
- Entyloma leontodontis Syd. & P. Syd. 1919
- Entyloma linariae J. Schröt. 1877
- Entyloma magnusii (Ule) G. Winter 1884
- Entyloma matricariae Rostr. 1884
- Entyloma microsporum (Unger) J. Schröt. 1874
- Entyloma ranunculi-repentis Sternon 1925
- Entyloma serotinum J. Schröt. 1877
- Entyloma thalictri J. Schröt. 1887
- Entyloma verruculosum A.A. Fisch. Waldh. 1877
- Entyloma winteri Linh. 1883
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[4]. Wykaz gatunków według W. Mułłenki i in.[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2022-09-19].
- ↑ a b Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-09-19].
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2022-09-19].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.