Erwin Schüle
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 września 1993 |
| Szef Centrali Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych | |
| Okres urzędowania | |
| Poprzednik |
brak stanowiska |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 [1]
| |
Erwin Schüle (ur. 2 lipca 1913 w Bad Cannstatt, zm. 5 września 1993 w Stuttgarcie[2]) – niemiecki prokurator, pierwszy szef Centrali Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych w Ludwigsburgu.
Okres przedwojenny[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu kariery szkolnej Schüle studiował prawo na Uniwersytecie w Tybindze[3]. W 1933 dołączył do SA, a w 1937 do NSDAP[4].
II wojna światowa i okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
W czasie II wojny światowej walczył w mundurze Wehrmachtu. W marcu 1945 r. Schüle został wzięty do niewoli radzieckiej[3].
W 1949 został skazany na śmierć przez radziecki sąd za domniemane zbrodnie wojenne w okolicach miast Wołchow, Czudowo i Krasnoje Sieło. Jako członek 215. Dywizji Piechoty Wermachtu Schüle miał uczestniczyć w egzekucji rosyjskiego chłopca, zastrzeleniu dwóch radzieckich cywilów oraz złym traktowaniu innych. Wyrok zamieniono na 25 lat więzienia, a już w kwietniu 1950 Schüle został przekazany do Niemiec[5].
Natychmiast po zwolnieniu z niewoli radzieckiej został zatrudniony w niemieckim sądownictwie w Badenii-Wirtembergii w kwietniu 1950, gdzie 1 grudnia 1950 został awansowany na prokuratora w Stuttgarcie, a 1 marca 1958 na starszego prokuratora[3].
Działalność w Centrali Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych[edytuj | edytuj kod]
Jego nazistowska przeszłość nie była jeszcze znana w tym okresie, więc nie stanowiła przeszkody, aby 1 grudnia 1958 r. został pierwszym szefem nowo utworzonej Centrali Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych w Ludwigsburgu[3]. Fakt ten ujrzał światło dzienne w lutym 1965, po ujawnieniu tych informacji przez wschodnioniemiecką agencję informacyjną Allgemeiner Deutscher Nachrichtendienst. We wrześniu 1965 r. Związek Radziecki wysłał notatkę do rządu federalnego, w którym Schüle został przedstawiony jako zbrodniarz wojenny. W grudniu 1965 r. prokurator generalny w Stuttgarcie rozpoczął dochodzenie przeciwko Schüle, które zostało umorzone z braku dowodów na początku kwietnia 1966. Postępowanie zostało ponownie wznowione po tym, jak władze radzieckie zaoferowały zeznania świadków, lecz uznano je jako nieweryfikowalne i śledztwo zostało powtórnie umorzone[5]. Schüle został jednak zdymisjonowany i wrócił na stanowisko starszego prokuratora w Stuttgarcie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bekanntgabe von Verleihungen des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland, „Bundesanzeiger”, 31 (19), 27 stycznia 1979.
- ↑ Landesarchiv Baden-Württemberg.
- ↑ a b c d Bundesarchiv: Die Außenstelle Ludwigsburg: Aus den Akten: Chronologie eines Ermittlungsverfahrens: Auszug aus einem Bericht des leiters der Zentralen Stelle Erwin Schüle zu den Gründen der langen Dauer von NSG-Verfahren, 1963.
- ↑ NS-Verbrechen/Verjährung/Gesundes Volksempfinden, „Der Spiegel”, 11/10 marca 1965, s. 33.
- ↑ a b Schüle – Die Ermittlung, „Der Spiegel”, 17/18 kwietnia 1966, S. 67.