f-moll

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 14 sty 2018, była oparta na tej wersji.

f-moll – gama molowa, której toniką jest f. Jej dźwięki w odmianie naturalnej to: f, g, as, b, c, des, es.

$\relative f' { \key f \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g as bes c des es f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g as b c des es f } }$

Gama f-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

$\relative f' { \key f \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g as bes c des e f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g as b c des e f } }$

Gama f-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy f-moll naturalnej):

$\relative f'{ \key f \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g as bes c d e f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g as b c d e f } }$

Równoległą gamą durową jest As-dur^[1], jednoimienną durową – F-dur.

Znane dzieła w tonacji f-moll:

Fryderyk Chopin – II Koncert fortepianowy
Franz Schubert – Moment Musical
Antonio Vivaldi – Koncert op.8 nr 4 Zima (L'Inverno)
Johann Sebastian Bach – Preludium i Fuga nr 12 z 2. tomu Das Wohltemperierte Klavier (BWV 881).

Zobacz też

Przypisy

↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

[1] FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

[1]