Feliks Karol Krukowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Karol Krukowiecki
Data urodzenia

1806

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1891
Lwów

Narodowość

polska

Feliks Karol Krukowiecki herbu Pomian (ur. 1806, zm. 11 sierpnia 1891 we Lwowie) – powstaniec listopadowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1805[1][2] lub w 1806 w ziemi sanockiej[3][4]. Wywodził się z rodziny Krukowieckich herbu Pomian[5]. Był prawnukiem Franciszka (dziedzic Łopuszki i Zagórza), wnukiem Józefa (tytułowany podczaszym nurskim, od 1743 właściciel części Wiszenki i Podlisek), synem wywodzących się z jednego rodu Ignacego (1750-1827, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego) i hr. Wiktorii Krukowieckiej (córka Piotra i siostra gen. Jana Krukowieckiego), a także bratankiem Adama Ferdynanda i Kajetana[6]. Miał siostrę Leokadię (po mężu Dunajewska) i brata Sylwerego (1796-1849, także powstaniec listopadowy)[7][8][9].

Po wybuchu powstania listopadowego w 1831 służył w szeregach pułku strzelców konnych w korpusie gen. Dembińskiego i odbył kampanię na Litwie[3][10][11].

W późniejszych latach był obywatelem ziemskim[10][11]. Przebywał głównie we Lwowie[3]. Zmarł w tym mieście 11 sierpnia 1891 w wieku 86 lat[10][11][4][2][a]. Jego pogrzeb odbył się 14 sierpnia 1891[10][11]. Został pochowany w kwaterze „Żelaznej Kompanii” na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[4][1]. We wspomnieniu pośmiertnym w wydaniu „Dziennika Polskiego” napisano, że jego charakterystyczna postać starca-żołnierza była znana każdemu Lwowianinowi[11].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Nicieja podał rok śmierci 1890.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]