Feliks Potocki (zm. 1766)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Feliks Potocki herbu Pilawa (ur. ok. 1690, zm. 1766) – kasztelan słoński, kasztelan nakielski.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Michała Potockiego (1660-1749), wojewody wołyńskiego i pisarza polnego koronnego oraz Zofii Anieli Czarnieckej (1657-1723), córki hetmana polnego koronnego, wojewody ruskiego i kijowskiego Stefana Czanieckiego. Rodzony brat Franciszka Ksawerego (zm. 1731), starosty sokalskiego. Przyrodni brat: Antoniego (zm. 1782), pułkownika wojsk koronnych; Krystyny, późniejszej żony Franciszka Firlej Konarskiego herbu Lewart (zm. 1744), kasztelana bieckiego; Piotra (zm. po 1800), kasztelana lubelskiego; Marianny ur. 1734, Teresy (1740-1823), późniejszej żony Józefa Jerzego Hylzena, kasztelana inflanckiego, wojewody mińskiego i mścisławskiego, 2 voto. Szymona Kossakowskiego, hetmana wielkiego litewskiego, oraz Anny, która poślubiła Adama Józefa Mniszka herbu Poraj, chorążego nadwornego koronnego.

W 1747 poślubił Mariannę Daniłowicz (1710, po 1775), starościanę parczewską. Z małżeństwa urodzili się:

  • Michał (ur. 1756 w Krasnymstawie)
  • Humbelina Rozalia (zm. 1784), późniejsza żona Maurycego Józefa Kurdwanowskiego, starosty baranowskiego
  • Elżbieta (zm. po 1776), poślubiła Michała Rudzińskiego, wojewodę mazowieckiego, następnie Kazimierza Krasińskiego (1725-1802), szambelana królewskiego
  • Eustochia, która także była żoną Kazimierza Krasińskiego, szambelana królewskiego
  • Katarzyna, wybranka Józefa Miączyńskiego, starosty śmidyńskiego[1], rotmistrza husarskiego polskiej kawalerii narodowej[potrzebny przypis]; 12 maja 1782 wraz z kanonikiem Kazimierzem Mazurkiewiczem była świadkiem podczas chrztu Katarzyny Sienieńskiej Aloizy Heleny, córki malarza lwowskiego Stanisława Stroińskiego[2].

Pełnione urzędy[edytuj | edytuj kod]

Urząd kasztelana nakielskiego pełnił od 1752, następnie mianowany kasztelanem słońskim 1758. Był też starostą krasnostawskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Feliks Potocki z Podhajec h. Pilawa (Srebrna) (ID: 4.160.278).
  2. Agata Dworzak: Lwowskie środowisko artystyczne w XVIII wieku w świetle ksiąg metrykalnych i sądowych. Kraków: Attyka, 2018, s. 41, 429. ISBN 978-8365644473.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]