Fregaty typu Oslo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Fregaty rakietowe typu Oslo)
Fregaty rakietowe typu Oslo
Ilustracja
Kraj budowy

Norwegia Norwegia

Użytkownicy

 Norweska KMW

Wejście do służby

1966

Zbudowane okręty

5

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 1700 t
pełna:2100 t

Długość

96,6 m

Szerokość

11,2 m

Zanurzenie

5,5 m

Napęd

2 kotły Babcock & Wilcox, 1 turbina parowa Ljungström PN20 o mocy 20 000 KM

Prędkość

25 węzłów (maksymalna)
15 węzłów (ekonomiczna)

Zasięg

4 500 mil morskich (przy 15 węzłach)

Załoga

150 (35 oficerów i podoficerów, 115 marynarzy)[1]

Uzbrojenie

6 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych Pinguin
1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Sea Sparrow
2 działa 76 mm
wyrzutnia rakietowych bomb głębinowych
2 potrójne wyrzutnie torped ZOP kaliber 324 mm

Fregaty rakietowe typu Oslonorweskie fregaty opracowane w połowie lat 60. Pierwsza jednostka weszła do służby w 1966. Łącznie do 1967 zbudowano 5 okrętów tego typu. Ostatnią jednostkę tego typu wycofano ze służby w sierpniu 2007.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1960 rząd Norwegii przyjął program rozbudowy floty, który w znacznej mierze opierał się na amerykańskiej pomocy finansowej. Zdecydowano się opracowanie własnego typu fregat bazującego na amerykańskich niszczycielach eskortowych typu Dealey. Nowe okręty pod względem konstrukcyjnym przystosowano do służby w trudnych norweskich warunkach. Na okrętach przewidziano zastosowanie wyposażenia w znacznej części pochodzącego z państw europejskich. W stosunku do swojego amerykańskiego pierwowzoru fregaty typu Oslo otrzymał nieco większe kadłuby, zmieniony kształt nadbudówki, masztu i komina, a także inny zestaw uzbrojenia. Do głównych zadań okrętów należała ochrona przed okrętami podwodnymi, nawodnymi i lotniczymi nieprzyjaciela. Jednostki miały także pełnić służbę dozorową na własnych wodach terytorialnych i strefie ekonomicznej.

Pierwszy poważny program modernizacyjny przeprowadzono na okrętach pod koniec lat 70. Na okrętach zainstalowano pociski przeciwokrętowe Penguin i przeciwlotnicze Sea Sparrow. Zainstalowano także nowe wyposażenie radiolokacyjne i system kierowania ogniem.

Drugi raz okręty poddano modernizacji pod koniec lat 80., kiedy wymieniono znaczną część wyposażenia elektronicznego.

Okręty zostały zastąpione przez nowe fregaty rakietowe typu Fridtjof Nansen

Zbudowane okręty[edytuj | edytuj kod]

  • Oslo - (F300) - położenie stępki 1963, wodowanie 17 stycznia 1964, wejście do służby 29 stycznia 1966, wszedł na skały i zatonął w 1994
  • Bergen - (F301) - położenie stępki 1963, wodowanie 23 sierpnia 1965, wejście do służby 15 maja 1967, wycofanie ze służby 3 sierpnia 2005.
  • Trondheim - (F302) - położenie stępki 1963, wodowanie 4 września 1964, wejście do służby 2 czerwca 1966, wycofanie ze służby, czerwiec 2006.
  • Stavanger - (F303) - położenie stępki 1964, wodowanie 4 lutego 1966, wejście do służby 1 grudnia 1967, wycofanie ze służby czerwiec 1998, zatopiony jako okręt-cel w 2001.
  • Narvik - (F304) - położenie stępki 1964, wodowanie 8 stycznia 1965, wejście do służby 30 listopada 1966, wycofanie ze służby 1 sierpnia 2007.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pod koniec służby po modernizacji okrętów załogę zmniejszono do 125 osób (35 oficerów i podoficerów, 90 marynarzy).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Fregaty typu Oslo. „Morze statki i okręty”. 1 ((85)), s. 4-10, styczeń 2009. Warszawa: Magnum-X sp. z o.o.. ISSN 1426-529X.