Gabriela Mazurowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gabriela Mazurowa
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1885
Lwów

Data i miejsce śmierci

23 marca 1953
Kraków

Specjalność: koleopterologia

Gabriela Mazurowa (z domu Adlersfeld[1]) (ur. 17 lutego 1885 we Lwowie[1], zm. 23 marca 1953[1] w Krakowie) – polska entomolog, specjalizowała się w koleopterologii, zwłaszcza w rodzinie stonkowatych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Miała siostrę Jadwigę; w dzieciństwie zmarł jej ojciec i matka podjęła decyzję o przeprowadzce rodziny ze Lwowa do Galicji zachodniej[1]. Kształciła się w szkole podstawowej oraz pięcioletniej szkole wydziałowej w Bochni[1].

W 1905 roku ukończyła eksternistycznie Seminarium Nauczycielskie w Krakowie, a następnie pracowała jako zastępca nauczyciela w Woli Batorskiej i Zakrzowie[1].

Otrzymała zezwolenie oświatowych władz na zmianę stanu cywilnego w 1912 roku, wyszła za Edwarda Mazura(inne języki) i zaprzestała pracy w szkolnictwie[2]. Pracowała jedynie dorywczo w Ogrodzie Botanicznym i w Polskim Towarzystwie Tatrzańskim przy konserwacji zbiorów naukowych[1]. Należała wraz z mężem do Polskiego Towarzystwa Entomologicznego co najmniej od 1927 roku[1]. Mieszkała z małżonkiem na Podgórzu[3]. Straciła męża podczas II wojny światowej[4]. Po wojnie w celach naukowych jeździła w Tatry, na Dolny Śląsk oraz na Pojezierze Mazurskie[3]. Została pochowana wraz z mężem na cmentarzu Rakowickim[5].

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Była kolepterolożką i faunistką. Specjalizowała się w zakresie chrząszczy z rodziny stonkowatych (Chrysomelidae), głównie z podrodziny Alticinae. Odbyła wraz z mężem lub samodzielnie co najmniej 2827 wycieczek[6], ostatnia zachowana informacja dotyczy wyprawy w Tatry z lipca 1952 roku, podczas której zebrano owady czerpakiem[6]. Najwięcej zebranych chrząszczy pochodziło z Krakowa i okolic[7].

Pozostawiła 3 publikacje entomologiczne, w lipcu 1937 wspólnie z mężem Edwardem Mazurem odbyła wycieczkę kolepterologiczną do województwa wileńskiego. Zgromadziła specjalistyczną kolekcję Alticinae złożoną z 16 000 egzemplarzy, która wraz z dokumentacją została przekazana do Muzeum Przyrodniczego PAU, obecnego MP ISiEZ PAN w Krakowie. Główny zrąb kolekcji koleopterologicznej Mazurów znajduje się w Muzeum i Instytucie Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Łomnej[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]