Goły Wierch Rusinowy
49°16′03″N 20°05′51″E/49,267500 20,097500 Widok z Gęsiej Szyi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1206 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°16′03″N 20°05′51″E/49,267500 20,097500
| |
Goły Wierch lub Goły Wierch Rusinowy[1] (1206 m n.p.m.) – niewielkie wzniesienie na przedłużeniu północnego ramienia Gęsiej Szyi (1489 m n.p.m.), pomiędzy Rusinową Polaną ze strony zachodniej a Wierchporońcem i Łysą Polaną ze strony wschodniej. Na wierzchołku, po lewej stronie drogi z Wierchporońca, znajduje się mała polana, od której pochodzi nazwa[2].
Na Gołym Wierchu po południowo-wschodniej stronie szlaku stoi drewniany krzyż z napisem Królowi Ciszy. Został on umieszczony w 1970 r. przez poznańskiego księdza P. Zyberta wraz z grupą studentów w miejscu wcześniejszego, powalonego przez burzę w 1968 r. Zgodnie z tradycją pierwszy krzyż został postawiony na Gołym Wierchu pod koniec XIX wieku przez Stanisława Rusina w miejscu, w którym popełnione zostało morderstwo. Corocznie od 1973 r. 17 sierpnia pod krzyżem odprawiane są msze[3].
Goły Wierch przez geografów zaliczany jest jeszcze do Tatr, po jego północnej stronie zazwyczaj prowadzi się granicę między Tatrami a Pogórzem Bukowińskim[4][1].
Poniżej szczytu Gołego Wierchu znakowany szlak (tzw. Siedlarska Droga) łączy się z niedostępną dla turystów Jaworzyńską Drogą, docierającą w rejonie Wierchporońca do Drogi Oswalda Balzera. Pomiędzy tymi drogami biegnie grzbiet Międzydrogi. Na wschód od wierzchołka, w kierunku Łysej Polany, rozciąga się Las Wapienny Piec[5].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– zielony z Wierchporońca przez Goły Wierch, Rusinową Polanę i Gęsią Szyję do Doliny Gąsienicowej. Czas przejścia z Wierchporońca na Rusinową Polanę: 1 h, ↓ 45 min[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ Szlakami tatrzańskich kapliczek. [dostęp 2012-02-19].
- ↑ Północna granica Tatr. [dostęp 2010-12-06].
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2004. ISBN 83-915-737-9-6.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.
