Gruboudka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gruboudka
Argopus
Fischer von Waldheim, 1824
Ilustracja
gruboudka Ahrensa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

stonkowate

Podrodzina

pchełki ziemne

Rodzaj

Argopus

Typ nomenklatoryczny

Argopus bicolor Fischer von Waldheim, 1824

Gruboudka[1] (Argopus) – rodzaj chrząszczy z rodziny stonkowatych i podrodziny pchełek ziemnych.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcze o ciele krótkim[1], w obrysie szeroko-owalnym do okrągławego[2], silnie wysklepionym do prawie półkulistego[1]. Długość ich ciała wynosi od 2 do 7 mm, ale większość gatunków zamyka się w przedziale od 4 do 5,5 mm, a skrajne wartości dotyczą tylko pojedynczych z nich: 2 mm u A. rubricosus i 7 mm u A. splendens[2]. U gatunków środkowo- i wschodnioeuropejskich w ubarwieniu dominują barwy ceglastoczerwona lub rdzawa[1]. Wierzch ciała jest nieowłosiony. Czułki zbudowane są z 11 członów. Głaszczki szczękowe są przysadziste, o członie ostatnim spiczasto zwieńczonym. Z wyjątkiem jednego gatunku przednia krawędź nadustka jest wykrojona lub dwupłatowa. Na przedpleczu brak bruzd i wcisków. Na jednolicie wypukłych pokrywach punkty rozmieszczone w całości bezładnie lub też miejscami układają się prawie regularne rządki. Podgięcia pokryw ustawione są poziomo. Przedpiersie ma wyrostek międzybiodorwy pozbawiony podłużnej rynienki. Panewki przednich bioder otwierają się z tyłu. Odnóża mają trzeci człon stopy całobrzegi[2]. Jak u wszystkich pchełek ziemnych mocno zgrubiałe uda tylnej pary odnóży mają w swoim wnętrzu aparat Maulika pozwalający tym owadom na oddawanie skoków[1]. Uda te pozbawione są jednak zewnętrznych modyfikacji. Zewnętrzne powierzchnie goleni tylnych odnóży są płaskie lub zaopatrzone w kanalikowate wyżłobienie[2].

Występowanie i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Owady te zamieszkują krainę palearktyczną i krainę orientalną z pojedynczym gatunkiem znanym z Afryki Południowej[2]. Najwięcej gatunków znanych jest z Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej[1]. W Europie występują 4 gatunki[3], z czego w Polsce tylko zagrożona gruboudka Ahrensa[4][5][6].

Europejscy przedstawiciele rodzaju są monofagami lub oligofagami roślin z rodziny jaskrowatych, natomiast dane o roślinach żywicielskich gatunków azjatyckich są szczątkowe[2].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ten wprowadzony został w 1824 roku przez J. Gotthelfa Fischera von Waldheima[3]. Należy do niego około 40 opisanych gatunków, w tym[2][3]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Andrzej Warchałowski: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze — Coleoptera. Zeszyt 94c Stonkowate — Chrysomelidae. Podrodziny: Halticinae, Hispinae i Cassidinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1978, s. 14-18, 110-112.
  2. a b c d e f g Andrzej Warchałowski. Key to Eastern and Southeastern Asiatic species of the genus Argopus Fischer von Waldheim, 1824 (Coleoptera: Chrysomelidae: Alticinae). „Genus”. 23 (1), s. 99-115, 2012. 
  3. a b c Argopus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-08].
  4. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (17), 1991. 
  5. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior: Czerwona Lista Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce. Suplement. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2002.
  6. Radosław Ścibior: Argopus ahrensii. [w:] Polska czerwona księga zwierząt. Bezkręgowce [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2004-2009. [dostęp 2019-02-08].