Gustaw Małachowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gustaw Małachowski
Ilustracja
Gustaw Małachowski, grafika François de Villaina
Herb
Małachowski Hrabia
Data urodzenia

27 maja 1797

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1835
Paryż[1]

Ojciec

Stanisław Aleksander Małachowski

Matka

Anna Stadnicka

Gustaw Małachowski herbu Nałęcz (ur. 27 maja 1797, zm. 10 kwietnia 1835 w Paryżu) – polski hrabia, kamerjunkier dworu królewskiego Mikołaja I Romanowa w 1830 roku[2], poseł, minister spraw zagranicznych[3] Rządu Narodowego Królestwa Polskiego w czasie powstania listopadowego, poseł z powiatu szydłowieckiego na sejm 1830-1831 roku[4], członek Narodowego Towarzystwa Patriotycznego, jeden ze współpracowników księcia Adama Jerzego Czartoryskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Drugi syn Stanisława Aleksandra i Anny Stadnickiej. Miał dwóch braci: Juliusza i Henryka.

W czasie Sejmu 1830 wniósł petycję do cara Mikołaja I o ułaskawienie Waleriana Łukasińskiego. Petycja pozostała bez odpowiedzi, jednak już wkrótce Łukasińskiemu zdjęto kajdany.

Poseł z powiatu szydłowieckiego województwa sandomierskiego na sejm powstańczy[4]. W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1831 utworzył Oddział Strzelców Celnych. Po upadku powstania listopadowego udał się na emigrację. Członek władz Związku Jedności Narodowej[5].

W 1834 roku skazany przez władze rosyjskie na powieszenie za udział w powstaniu listopadowym[6]. Był członkiem sejmu powstańczego na emigracji[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nécrologie. „Le Polonais, journal des interêts de la Pologne”. 4, s. 330, 1835. 
  2. Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 6.
  3. Miał rangę wiceministra, ale faktycznie kierował tym resortem.
  4. a b Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 479.
  5. Joanna Nowak, Władysław Zamoyski, o sprawę polską w Europie (1848-1868), Poznań 2002, s. 32–33.
  6. Tygodnik Petersburski 1834, nr 89, s. 533.
  7. Walenty Zwierkowski, O Sejmie w Emigracji, Poitiers 1839, s. 10.