Gustaw Pilecki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
Gustaw Pilecki (ur. 18 stycznia 1892 w Bohiniu, zm. 28 maja 1982 w Warszawie) – polski malarz i konserwator.
Naukę rysunku rozpoczął w petersburskiej pracowni Nowaja Chudożestwiennaja Mastierskaja im. Kniaźny Gagarinoj, gdzie jego nauczycielami byli Mstisław Dobużynski, Aleksandr Jakowlew, Boris Kustodijew i Jewgienij Lanceray. Od 1922 do 1927 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, poza nauką malarstwa uczył się też konserwacji. Mimo że mieszkał w Warszawie należał od 1921 do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków, z ugrupowaniem tym wystawiał swoje prace m.in. w Warszawie, Poznaniu i Krakowie. W 1925 wyjechał do Włoch. Zawodowo zajmował się konserwacją obrazów i malowideł ściennych, przed 1939 pracował w kierowanym przez prof. Oskara Sosnowskiego Zakładzie Architektury Polskiej. Po 1945 był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 135-1-26)[1].
Gustaw Pilecki tworzył głównie portrety, uprawiał malarstwo olejne. Jego obrazy są uznawane przez antykwarystów za rzadkość.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF WOŹNICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Gustaw Pilecki. desa.pl
- Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków, Gustaw Pilecki – życiorys. kpbc.umk.pl