HMS Thule

HMS Thule (P325)
Klasa	okręt podwodny
	Historia
Stocznia	Devonport Dockyard
Położenie stępki	20 września 1941
Wodowanie	22 października 1942
	Royal Navy
Wejście do służby	13 maja 1944
Los okrętu	złomowany we wrześniu 1962
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 1290 długich ton; 1560 długich ton
Długość	84,28 m
Szerokość	7,77 m; zanurzenie:dziób: 3,89m; rufa: 4,45 m
Zanurzenie testowe	91 m (300 stóp)
	Napęd
	2 silniki Diesla: 2 x 2500 KM (1,86 MW); 2 silniki elektryczne: 2 x 1450 KM (1,08 MW)
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 15,5 węzła; 9 węzłów
Zasięg	na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów
	Uzbrojenie
	6 zapasowych torped; 1 działo kal. 102 mm; 3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe
Wyrzutnie torpedowe	6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped; 2 zewnętrzne dziobowe wyrzutnie torped; 2 zewnętrzne wyrzutnie torped na śródokręciu obrócone w kierunku rufy; 1 zewnętrzna rufowa wyrzutnia torped
Załoga	61

HMS Thule (P325) – brytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy brytyjskich okrętów podwodnych typu T. Został zbudowany jako P325 w stoczni Devonport Dockyard. Zwodowano go 22 października 1942. Jak dotychczas był jedynym okrętem Royal Navy noszącym nazwę „Thule” pochodzącej od nazwy wyspy Thule.

Służba[edytuj | edytuj kod]

Okręt służył na Dalekim Wschodzie przez większość służby wojennej. Zatopił tam trzynaście dżonek, dwie inne jednostki i pięć sampanów ogniem artyleryjskim w Cieśninie Malacca w ciągu dwunastu dni pomiędzy 17 a 29 grudnia 1944. Zaatakował także okręt podwodny, prawdopodobnie japoński Ro-113, i prawie na pewno by go zatopił, ale brytyjska torpeda wybuchła przedwcześnie i cel uciekł bez szkód. Okręt zatopił kolejne pięć jednostek żaglowych i trzy kabotażowce oraz położył wiele min.

Przetrwał wojnę i był dalej w służbie. Sprzedany na złom w Inverkeithing 14 września 1964^[1]. Jego pierwszy dowódca Alastair Mars napisał książkę „HMS Thule Intercepts” opisującą operacje okrętu od wejścia do służby w Szkocji do końca wojny na wodach Australii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ HMS Thule, Uboat.net

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Warlow, Ben; Colledge, J. J.: Ships of the Royal Navy: the complete record of all fighting ships of the Royal Navy (Rev. ed.). Londyn: Chatham: (2006) [1969]. ISBN 978-1-86176-281-8. OCLC 67375475.
Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001. ISBN 978-0-00-710558-8. OCLC 53783010.

[1] HMS Thule, Uboat.net

[1]

I grupa	„Taku” (N38) „Talisman” (N78) „Tarpon” (N17) „Tetrarch” (N77) „Thetis”/„Thunderbolt” (N25) „Thistle” (N24) „Tigris” (N63) „Torbay” (N79) „Triad” (N53) „Tribune” (N76) „Trident” (N52) „Triton” (N15) „Triumph” (N18) „Truant” (N68) „Tuna” (N94)
II grupa	„Tempest” (N86) „Thorn” (N11) „Thrasher” (N37) „Traveller” (N48) „Trooper” (N91) „Trusty” (N45) „Turbulent” (N98)
III grupa	P311 „Tabard” (P342) „Taciturn” (P314) „Tactician” (P314) „Talent” (P322) „Talent” (P337) „Tally-Ho” (P317) „Tantalus” (P318) „Tantivy” (P319) „Tapir” (P335) „Tarn” „Taurus” (P399) „Telemachus” (P321) „Templar” (P316) „Teredo” (P338) „Terrapin” (P323) „Thermopylae” (P355) „Thorough” (P324) „Thule” (P325) „Tiptoe” (P332) „Tireless” (P327) „Token” (P328) „Totem” (P352) „Tradewind” „Trenchant” (P331) „Trespasser” (P312) „Truculent” (P315) „Trump” (P333) „Truncheon” (P353) „Tudor” (P326) „Turpin” (P354)
Nieukończone	„Thor” (P349) „Tiara” (P351) „Theban” „Threat” „Talent” (P343)
Izrael	„Dakar” (ex-„Totem” (P352)) „Dolfin” „Lewiatan”
Holandia	„Dolfijn” „Tijgerhaai” „Zeehond” „Zwaardvisch”