Hamartiologia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hieronim Bosch, Siedem grzechów głównych

Hamartiologia (gr. hamartia – grzech, wykroczenie przeciwko prawu Bożemu, logos – słowo, nauka) – nauka o grzechu, teologiczna doktryna dotycząca upadku człowieka i jego moralnej kondycji egzystencjalnej, omawiana w ramach teologii biblijnej, dogmatycznej, moralnej oraz życia wewnętrznego.

Bada pojęcie grzechu (ujmowanego indywidualistycznie), jego istotę, podział, przyczyny oraz środki walki z nim. Podnosi także jego aspekty społeczne i wspólnotowe oraz pojmowanie na płaszczyźnie opcji, postawy (a nie tylko poszczególnego czynu).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Być chrześcijaninem dzisiaj. Teologia dla szkół średnich, Lublin: KUL, 1992, ISBN 83-228-0265-X
  • Franciszek Greniuk, Hamartiologia, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 6, Lublin: Tow. Nauk. KUL, 1993.
  • Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań: Pallottinum, 1994, ISBN 83-7014-221-4
  • Marek Jerzy Uglorz, Hamartiologia, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2013, ISBN 978-83-7780-811-5, OCLC 864882806.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]