Hans Grundig

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Grundig
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1901
Drezno

Data i miejsce śmierci

11 września 1958
Drezno

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Tablica pamiatkowa w Berlinie

Hans Grundig (ur. 19 lutego 1901 w Dreźnie, zm. 11 września 1958 tamże) – niemiecki malarz.

W latach 1920-1921 studiował w Kunstgewerbeschule w Dreźnie, następnie do 1926 w drezdeńskiej Akademie der Bildende Künste. Początkowo w swojej twórczości wzorował się na ekspresjonistycznym stylu Otto Diksa, przedstawiając tematykę związaną z życiem proletariatu i drobnomieszczaństwa (m.in. w Marszu głodujących z 1932). Po dojściu do władzy w Niemczech Hitlera tworzył obrazy będące przejmującym komentarzem do ówczesnej sytuacji politycznej w swoim kraju (Tysiącletnia Rzesza 1935-1938). Po II wojnie światowej jego twórczość skupiała się na aktualnych problemach społeczno-politycznych – rozrachunku z nazizmem i zagrożeniu wojną nuklearną.

W 1958 został laureatem Nagrody Heinricha Manna[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Heinrich Mann Prize. adk.de. [dostęp 2019-09-29]. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2002, t. 10, s. 493.