Hans Kohnert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Joachim Kohnert
SS-Oberführer SS-Oberführer
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1905
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1972
Harthaus

Przebieg służby
Formacja

Schutzstaffel

Późniejsza praca

rzecznik Ziomkostwa Prus Zachodnich

Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)

Hans Joachim Peter Kohnert (ur. 28 czerwca 1905 w Bydgoszczy, zm. 26 czerwca 1972 w Harthaus) – SS-Oberführer, kierujący narodowo-socjalistyczną partią działającą na terenie II RP, Zjednoczenie Niemieckie[1]. Po wojnie działacz Ziomkostwa Prus Zachodnich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem pruskiego kolonisty. W latach 1911-1920 uczył się w niemieckich szkołach w Bydgoszczy. Po ukończeniu gimnazjum pracował w majątkach swego ojca. Służbę wojskową odbył w wojsku polskim w Skierniewicach. W latach 1927-31 studiował na Politechnice Gdańskiej gdzie został asystentem prof. Woermanna - kierownika katedry gospodarki wiejskiej - znanego już wówczas ideologa narodowego socjalizmu. Karierę polityczną rozpoczął po dojściu Hitlera do władzy, początkowo na Politechnice Gdańskiej, a potem w Bydgoszczy. Od czerwca 1935 roku był na Pomorzu dyrektorem centrali partii narodowo socjalistycznej Zjednoczenia Niemieckiego (Deutsche Vereinigung) działającej na terenie II RP, którą kierował do 1939 roku. Tuż przed wybuchem wojny został aresztowany przez władze polskie pod zarzutem przygotowania dywersji. Z więzienia uwolniła go napaść wojsk hitlerowskich na Polskę. W okresie okupacji hitlerowskiej w Polsce Kohnert był sztabowym pracownikiem Reichsführera SS Himmlera. Został przyjęty 13 listopada 1939 do SS w stopniu Oberführera. Numer SS 356 871. Był członkiem NSDAP -Nr 7 848 301, Gauamtsleiterem i Gaubauernführerem w utworzonym przez hitlerowców Kraju Warty[2]. Otrzymał Złotą Odznakę Partyjną (Goldenes Ehrenzeichen der NSDAP) i złotą odznakę Hitlerjugend. Władze III Rzeszy nagrodziły go również majątkiem ziemskim pod Inowrocławiem.

Po wojnie uciekł z Polski do RFN, gdzie był współorganizatorem i działaczem organizacji ziomkowskich stając się jednym z najaktywniejszych rewizjonistów w NRF. Był długoletnim rzecznikiem Ziomkostwa Prus Zachodnich (Landsmannschaft der Westpreussen).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Fuks, NA PRZYKŁAD KOHNERT, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1962

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Julitta Mikulska Bernaś, Franciszek Bernaś, V kolumna, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1977
  2. Rafał Fuks, NA PRZYKŁAD KOHNERT, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1962