Hipolit Dobruchowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hipolit Dobruchowski
Herb
Ogończyk
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1806
Kalisz

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1887
Warszawa

Ojciec

Józef Dobruchowski

Matka

Zofia z Ojrzanowskich

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)
Grób Hipolita Dobruchowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Hipolit Dobruchowski herbu Ogończyk (ur. 11 sierpnia 1806 w Kaliszu, zm. 21 czerwca 1887 w Warszawie) – polski kartograf, podporucznik w powstaniu listopadowym, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa i Zofii z Ojrzanowskich. Wywodził się ze rodziny szlacheckiej, w czasach przedrozbiorowych mieszkającej w południowej i wschodniej Wielkopolsce[1][2]. Ukończył warszawską wojewódzką szkołę pijarów a następnie Korpus Kadetów w Kaliszu[3][4]. Od 1825 pracował na stanowisku konduktora w Sztabie Kwatermistrzostwa Generalnego. Był jednym z twórców Topograficznej Karty Królestwa Polskiego wydanej w Warszawie w 1843 roku. Po wybuchu powstania listopadowego służył w 8 Pułku Piechoty Liniowej. W dniu 15 stycznia 1831 roku uzyskał awans na podporucznika, a 30 stycznia został przeniesiony do batalionu artylerii[5][6]. Ciężko ranny. Odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari przyznanym 14 września 1831 roku (nr 2571)[7]. Po powstaniu pracował na stanowisku rewizora pomiarów w Wydziale Lasów Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie. Za długoletnią i nienaganną służbę odznaczony przez cara Aleksandra II orderem św. Anny[8].

Na mocy decyzji Rady Stanu Królestwa Polskiego z 29 czerwca (11 lipca) 1840 roku Hipolit Dobruchowski h. Ogończyk został uznany za "szlachtę dziedziczną, która nabyła tego stanu przed ogłoszeniem prawa"[9].

Dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z Filipiną z Mściwujewskich, córką Jana i Julianny z Garlińskich (ślub w Warszawie w 1835). Po jej śmierci ożenił się z Matyldą z Lemańskich h. Bukowczyk, córką Jana i Karoliny z Zakrzewskich. Z pierwszego związku urodził się syn Wacław (zmarł po roku). Z małżeństwa z Matyldą urodziło się więcej dzieci; wśród nich Jan Józef (Warszawa, 1843), Teofil Hipolit (Gardzienice, 1846) i Filipina zamężna z Eugeniuszem Warmskim.

Zmarł w Warszawie 21 czerwca 1887 roku[10]. Został pochowany na Starych Powązkach w kwaterze 181-6-10[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. t.3, Warszawa 1906, s. 143.
  2. ↑ Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX wieku.
  3. ↑ "Gazeta Warszawska" 1818.08.01, nr 61
  4. ↑ "Gazeta Warszawska", 1825.08.20, nr 133
  5. ↑ "Kurjer Warszawski" 1831.01.19, nr 19
  6. ↑ "Powszechny Dziennik Krajowy" 1831.02.01, nr 31
  7. ↑ Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830; zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku krzyżem wojskowym "Virtuti Militarii" ozdobionych., Lwów 1881, s. 143.
  8. ↑ "Gazeta Warszawska" 1866.05.30, nr 120
  9. ↑ "Kurjer Warszawski" 1840.07.29, nr 198
  10. ↑ Akt zgonu Hipolita Dobruchowskiego (poz. 479/1882). [dostęp 2014-04-25]. (ros.). Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej Narodzenia NMP w Warszawie, opublikowane w: szukajwarchiwach.pl
  11. ↑ Cmentarz Stare Powązki: HIPOLIT DOBRUCHOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • R. Bielecki, Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego: A-D, t. 1, Warszawa 1995. s. 373
  • Studia i materiały z dziejów nauki polskiej: Historia nauk matematycznych, fizyko-chemicznych i geologiczno-geograficznych, Polska Akademia Nauk. Warszawa 1961, s. 41
  • B. Olszewicz, Materiały do słownika kartografów i geodetów polskich: archiwalia z dawnej Pracowni Historii Geografii i Kartografii Bolesława Olszewicza. t. 1, Warszawa 1999, s. 175
  • M. Kietlińska z Mohrów, Wspomnienia, Kraków 1968
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hipolit_Dobruchowski&oldid=72745322”