Hsunycterini
| Hsunycterini | |||
| Parlos, Timm, Swier, Zeballos & R.J. Baker, 2014[1] | |||
 Okaz muzealny przedstawiciela plemienia – nektarolota strumieniowego (H. thomasi) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Lejdzie | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Hsunycterini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Plemię: Hsunycteris Parlos, Timm, Swier, Zeballos & R.J. Baker, 2014 | |||
| Rodzaje i gatunki | |||
| |||
Hsunycterini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny nektarolotów (Lonchophyllinae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Plemię obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 45–59 mm, długość ogona 4–12 mm, długość ucha 11–18 mm, długość tylnej stopy 7–11 mm, długość przedramienia 29,7–36 mm; masa ciała 5–12 g[4][5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 2014 roku amerykańsko-peruwiański zespół zoologów (Amerykanie Julie A. Parlos, Robert Timm, Vicki J. Swier i Robert James Baker oraz Peruwiańczyk Horacio Zeballos) w publikacji poświęconej systematyce podrodziny nektarolotów[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oryginalne oznaczenie) nektarolota kolumbijskiego (H. cadenai).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Hsunycteris: Hsu Taochiuh (ang. T.C. Hsu) (1917–2003), chińsko-amerykański biolog molekularny; gr. νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[6].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Takson wyodrębniony z Lonchophylla[2]. Do plemienia należy jeden rodzaj Hsunycteris wraz z czterema gatunkami[7][5][3][8]:
- Hsunycteris cadenai (Woodman & Timm, 2006) – nektarolot kolumbijski
- Hsunycteris dashe Velazco, Soto-Centeno, Fleck, Voss & Simmons, 2017
- Hsunycteris pattoni (Woodman & Timm, 2006)
- Hsunycteris thomasi (J.A. Allen, 1904) – nektarolot strumieniowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Parlos i in. 2014 ↓, s. 14.
- ↑ a b Parlos i in. 2014 ↓, s. 5.
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 172. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b S. Solari, R. Medellín, B. Rodríguez-Herrera, V. da Cunha Tavares, G. Garbino, M.A. Camacho, D.T. Saá, B. Lim, J. Arroyo-Cabrales, A. Rodríguez-Durán, E. Dumont, S. Burneo, L.F. A. Urioste, M. Tschapka & D. Espinosa: Family Phyllostomidae (New World Leaf-nosed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 527–528. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 501. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Parlos i in. 2014 ↓, s. 12.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-12]. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 103. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.A. Parlos, R.M. Timm, V.J. Swier, H. Zeballos & R.J. Baker: Evaluation of Paraphyletic Assemblages within Lonchophyllinae, with Description of a New Tribe and Genus. Lubbock, Taxas: Museum of Texas Tech University, 2014, s. 1–23, seria: Occasional Papers, Museum of Texas Tech University, nr 340. ISSN 0149-175X. (ang.).