Hulewicz (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb według oryginalnego nadania
Herb według Ostrowskiego

Hulewicz – polski herb szlachecki z nobilitacji galicyjskiej i siewierskiej.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Istnieją przynajmniej dwa przekazy na temat kształtu tego herbu. Opisy zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Na tarczy dwudzielnej w pas, w polu górnym złotym – orzeł czarny z cyfrą JII (Józef II Habsburg) na piersi złotą; w dolnym czerwonym – trzy lilie złote 1,2. W klejnocie nad hełmem w koronie orzeł jak na tarczy. Labry prawe czarne podbite złotem, lewe czerwone podbite złotem.

Powyższa wersja herbu widniała na oryginalnych nadaniach. Juliusz Karol Ostrowski w swojej publikacji popełnił pomyłkę, dając orła dwugłowego, bez cyfry JII[1].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany wraz z nazwiskiem nobilitacją galicyjską Jakubowi Michałowi Hulewicz von Lilienfeld, radcy galicyjskiego Sądu Szlacheckiego 10 stycznia 1785. Ten sam Jakub Michał otrzymał analogiczny herb wraz ze szlachectwem siewierskim od biskupa Kajetana Ignacego Sołtyka w 1781.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Hulewicz von Lilienfeld.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 111.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]