Hyalomma
| Hyalomma | |
| Koch, 1844 | |
 Samica (po lewej) i samiec (po prawej) H. excavatum | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Hyalomma |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Acarus aegyptius Linnaeus, 1758 | |
Hyalomma – rodzaj roztoczy z rzędu kleszczy i rodziny kleszczowatych.
Kleszcze z tego rodzaju mają dobrze rozwinięte oczy[1], o kształcie kulistym lub eliptycznym. Idiosoma może mieć jedenaście festonów, z których część z nich może być połączona lub mogą być całkiem nieobecne. Przetchlinki mają kształt przecinkowaty. Odnóża kroczne wielu gatunków mają obrączki lub podłużne pasy na o emaliopodobnym ubarwieniu. Pierwsza para odnóży ma rozdwojone biodra i małą ostrogę na grzbietowej stronie goleni. Nogogłaszczki mają człon nasadowy o spodzie w formie sześciokątnej płytki, a drugi człon krótszy niż dwukrotność długości członu trzeciego. U samców występuje od 2 do 4 par tarczek analnych, 1 para tarczek adanalnych, 1 para tarczek dodatkowych; tarczki subanalne mogą występować w liczbie 1 lub 2 par lub być całkiem nieobecne[2].
Stadia młodociane żerują na małych zwierzętach, natomiast osobniki dorosłe preferują duże ssaki. Po wykryciu potencjalnego gospodarza kleszcze aktywnie ruszają w jego kierunku i mogą za nim podążać nawet przez 100 metrów[3].
Takson ten wprowadzony został w 1844 roku przez Carla Ludwiga Kocha[4]. Wyróżnia się w jego obrębie 27 opisanych gatunków[5]:
- Hyalomma aegyptium Linnaeus, 1758
- Hyalomma albiparmatum Schulze, 1919
- Hyalomma anatolicum Koch, 1844
- Hyalomma arabica Pegram, Hoogstraal & Wassef, 1982
- Hyalomma asiaticum Schulze and Schlottke, 1930
- Hyalomma brevipunctata Sharif, 1928
- Hyalomma dromedarii Koch 1844
- Hyalomma excavatum Koch, 1844
- Hyalomma franchinii Tonelli-Rondelli, 1932
- Hyalomma glabrum Delpy, 1949
- Hyalomma hussaini Sharif, 1928
- Hyalomma hystricis Dhanda & Raja, 1974
- Hyalomma impeltatum Schulze & Schlottke, 1930
- Hyalomma impressum Koch 1844
- Hyalomma isaaci Sharif, 1928
- Hyalomma kumari Sharif, 1928
- Hyalomma lusitanicum Koch, 1844
- Hyalomma marginatum Koch 1844 – kleszcz wędrowny
- Hyalomma nitidum Schulze, 1919
- Hyalomma punt Hoogstraal, Kaiser & Pedersen, 1969
- Hyalomma rhipicephaloides Neumann, 1901
- Hyalomma rufipes Koch, 1844
- Hyalomma schulzei Olenev 1931
- Hyalomma scupense Schulze, 1919
- Hyalomma somalicum Tonelli-Rondelli, 1935
- Hyalomma truncatum Koch 1844
- Hyalomma turanicum Pomerantsev, 1946
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof Siuda: Kohorta: kleszcze — Ixodida. W: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 153-173. ISBN 978-83-01-16568-0.
- ↑ Josef Nosek, Wolf Sixl. Central-European Ticks (Ixodoidea) — Key for determination. „Mitt. Abt. Zool. Landesmus. Joanneum”. 1 (2), s. 61—92, 1972.
- ↑ Hyalomma marginatum - Factsheet for experts. European Centre for Disease Prevention and Control. An agency of the European Union, 2018. [dostęp 2018-08-20].
- ↑ C.L. Koch. Systematische Ürbersicht Ürber die Ordnung der Zecken. „Arch. Naturgesch.”. 10, s. 217- 239, 1844.
- ↑ Alberto A. Guglielmone; Richard G. Robbing; Dmitry A. Apanaskevich; Trevor N. Petney; Agustín Estrada-Peña; Ivan G. Horak; Renfu Shao; Stephen C. Barker. The Argasidae, Ixodidae and Nuttalliellidae (Acari: Ixodida) of the world: a list of valid species names. „Zootaxa”. 2528, s. 1–28, 2010.