Ieng Sary
 Ieng Sary w 2010 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| wicepremier i minister spraw zagranicznych w Demokratycznej Kampuczy | |
| Okres |
od 1975 |
Ieng Sary (ur. 24 października 1925 w Lương Hòa, Trà Vinh, zm. 14 marca 2013 w Phnom Penh[1]) – kambodżański polityk, wicepremier i minister spraw zagranicznych w Demokratycznej Kampuczy.
Skończył Liceum Sisowath w Phnom Penh, a następnie uzyskał stypendium w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, gdzie w 1951 wstąpił do francuskiej partii komunistycznej. Uważa się, że był założycielem Koła Marksistowskiego Studentów Khmerskich w Paryżu. Po powrocie do Kambodży w 1957 pracował jako nauczyciel w Liceum Sisowath. Przypuszcza się, że do Czerwonych Khmerów dołączył w 1963.
Gdy Czerwoni Khmerzy przejęli władzę w 1975 został wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych. Jego żona Ieng Thirith (panieńskie: Khieu Thirith) pełniła w tym rządzie funkcję ministra spraw socjalnych.
Po upadku reżimu uciekł do Tajlandii i został zaocznie skazany na karę śmierci przez Ludowy Trybunał Rewolucyjny w Phnom Pehn. Kontynuował swoje zaangażowanie w działalność rządu khmerskiego na uchodźstwie. Oficjalnie odciął się od Czerwonych Khmerów w sierpniu 1996 w zamian za akt łaski udzielony przez króla Norodoma Sihanouka. Zajął się wtedy eksploatacją kamieni szlachetnych i drewna egzotycznego w okolicach miasta Pailin, dorabiając się wielomilionowego majątku[2].
Aresztowany 12 listopada 2007 na podstawie nakazu wydanego przez Nadzwyczajną Izbę Sądu Kambodży pod zarzutem złamania Konwencji Genewskiej z 1949 r. oraz zbrodni ludobójstwa. Wstępne przesłuchanie odbyło się 27–30 czerwca 2011, proces rozpoczął się 21 listopada 2011, lecz przerwała go śmierć oskarżonego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Khmer Rouge senior leader Ieng Sary dies [online], bbc.co.uk, 14 marca 2013 [dostęp 2013-03-14] (ang.).
- ↑ Monika Warneńska: Śladami Pol Pota. Warszawa: Świat Książki, 1999, s. 246-247, 283, seria: Galeria Tyranów XX Wieku. ISBN 83-7227-262-X.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Biogram na stronie Nadzwyczajnej Izby Sądu Kambodży. [dostęp 2012-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-27)].
- David Chandler, Ieng Sary obituary [online], theguardian.com, 14 marca 2013 [dostęp 2013-10-09] (ang.).
- Seth Mydans, Ieng Sary, Former Official of Khmer Rouge, Dies at 87 [online], nytimes.com, 14 marca 2013 [dostęp 2013-10-09] (ang.).
- Rachel S. Karas, ‘Brother No. 3’ Ieng Sary dies ahead of verdict in Cambodian war crimes trial [online], articles.washingtonpost.com, 14 marca 2013 [dostęp 2013-10-09] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-15] (ang.).
- Martin Childs, Ieng Sary: Leading figure of the Khmer Rouge who later stood trial for crimes against humanity [online], independent.co.uk, 27 marca 2013 [dostęp 2013-10-09] (ang.).