Ihar Karpienka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ihar Karpienka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1964
Nowokuźnieck

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi III i IV kadencji
Okres

od 2004

Drugi sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Białorusi
Okres

od ?
do ?

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi, Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Odznaczenia
Medal „Za Zasługi w Pracy” Medal jubileuszowy „60-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Ihar Wasiljewicz Karpienka (biał. Ігар Васільевіч Карпенка, ros. Игорь Васильевич Карпенко, Igor Wasiljewicz Karpienko; ur. 28 kwietnia 1964 w Nowokuźniecku) – białoruski polityk, w czasach ZSRR drugi sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Białorusi, w latach 2004–2012 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi III i IV kadencji, minister edukacji Białorusi; oskarżany o udział w fałszowaniu wyborów na Białorusi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 kwietnia 1964 roku w mieście Nowokuźnieck, w obwodzie kemerowskim Rosyjskiej FSRR, ZSRR. Ukończył Miński Państwowy Instytut Pedagogiczny im. A. Gorkiego, uzyskując wykształcenie nauczyciela historii, wiedzy o społeczeństwie i języka angielskiego. Pracę rozpoczął jako starszy wychowawca pionierów w szkole średniej. Odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej. Następnie pracował jako sekretarz komitetu komsomołu, kierownik wydziału, urzędu pracy wychowawczej, prorektor ds. pracy wychowawczej i społecznej Białoruskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Maksima Tanka. Pełnił funkcję drugiego sekretarza Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Białorusi[1].

Pracował jako przewodniczący Komisji Wyborczej w Mińsku[2]. W 2004 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów Białorusi III kadencji z Chojnickiego Okręgu Wyborczego Nr 67. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Stałej Komisji ds. Problemów Katastrofy Czarnobylskiej, Ekologii i Eksploatacji Przyrody[1]. 27 października 2008 roku został deputowanym do Izba Reprezentantów IV kadencji z Jesienińskiego Okręgu Wyborczego Nr 100[3]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Międzynarodowych i Stosunków z WNP[4]. Od 13 listopada 2008 roku był członkiem Narodowej Grupy Republiki Białorusi w Unii Międzyparlamentarnej[5] W grudniu 2016 roku powołany na stanowisko Ministra edukacji Białorusi[6], w grudniu 2021 – na stanowisko szefa Centralnej Komisji Wyborczej[7].

Oskarżenia o udział w fałszowaniu wyborów[edytuj | edytuj kod]

Według raportu przygotowanego przez polską Fundację Wolność i Demokracja, Ihar Karpienka w czasie pełnienia funkcji przewodniczącego Komisji Wyborczej w Mińsku uczestniczył w fałszowaniu wyników wyborów[2].

Sankcje międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2022 roku Karpenko znalazł się na kanadyjskiej liście sankcyjnej[8].

Od czerwca 2022 roku jako szef CKW Republiki Białoruś podlega sankcjom personalnym UE[9]; Szwajcaria następnie przystąpiła do tych sankcji[10]. Wcześniej, w latach 2011[11][12]-2016[13] Karpenko był już na czarnej liście UE jako przewodniczący Miejskiej Komisji Wyborczej w Mińsku.

W marcu 2023 roku Karpenko i inni członkowie białoruskiej CKW zostali umieszczeni na amerykańskiej liście sankcyjnej[18].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Medal „Za Zasługi w Pracy” (6 grudnia 2011)[14];
  • Medal Jubileuszowy „60 Lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej lat 1941–1945”;
  • Podziękowanie Prezydenta Republiki Białorusi;
  • Gramota Pochwalna Ministerstwa Edukacji i Nauki Republiki Białorusi;
  • Odznaka „Wybitny Pracownik Oświaty Republiki Białorusi”;
  • Gramota Pochwalna Ministerstwa Oświaty Republiki Białorusi;
  • Gramota Pochwalna Państwowego Komitetu ds. Młodzieży Republiki Białorusi;
  • Gramota Pochwalna Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego
  • Gramota Pochwalna Ministerstwa Kultury Republiki Białorusi;
  • Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ihar Karpienka jest żonaty, ma syna[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Карпенко Игорь Васильевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-05-16]. (ros.).
  2. ↑ a b Białoruski system represji…. s. 45.
  3. ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2016-05-16]. (ros.).
  4. ↑ Карпенко Игорь Васильевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-05-16]. (ros.).
  5. ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 13 ноября 2008 г. №40-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-11-13. [dostęp 2016-05-16]. (ros.).
  6. ↑ Szef Partii Komunistycznej nowym ministrem edukacji Białorusi =. [dostęp 2017-07-28]. (pol.).
  7. ↑ Лукашенко назначил помощников Карпенко по ЦИК
  8. ↑ Канада расширила санкции против белорусских властей
  9. ↑ ЕС ввел санкции против Москвы и Минска. В списке основатель "Яндекса" Волож, Алина Кабаева и глава ЦИК Беларуси
  10. ↑ Searching for subjects of sanctions
  11. ↑ Чорний список ЄС. Як він може виглядати
  12. ↑ Список белорусских чиновников, попавших под санкции ЕС
  13. ↑ Батьке простили старые грехи
  14. ↑ А. Лукашэнка: Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь з 6 снежня 2011 г. № 569. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-12-06. [dostęp 2016-05-16]. (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ihar_Karpienka&oldid=70061710”