Imbir japoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Imbir japoński
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

imbirowce

Rodzina

imbirowate

Rodzaj

imbir

Gatunek

imbir japoński

Nazwa systematyczna
Zingiber mioga (Thunb.) Roscoe
Trans. Linn. Soc. London 8:348. 1807

Imbir japoński, imbir mioga (Zingiber mioga (Thunb.) Roscoe) – gatunek rośliny należący do rodziny imbirowatych. Pochodzi z Japonii, jest uprawiany w wielu krajach świata[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Mająca ok. 1 m wysokości bylina przypominająca imbir lekarski.
Liście
Szerokolancetowate, pochwą obejmujące łodygę.
Kwiaty
Zebrane w jajowaty kłos na szczycie łodygi. Są białe z żółtą wargą.
Kłącze
Białawe kłącza mające bardzo ostry palący smak i silny, nieco kamforowy aromat.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Kłącze, rozłogi i owoce są używane jako przyprawy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-18] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.