Irena Krońska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Irena Krońska, z d. Krzemicka (ur. 6 marca 1915[1] we Lwowie[2], zm. 16 stycznia 1974 w Warszawie[2]) – polska filozof, filolog klasyczna, tłumaczka. Żona Tadeusza Krońskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie studiowała filologię klasyczną pod kierunkiem Ryszarda Gansińca (1933–1937) oraz filozofię pod kierunkiem Romana Ingardena (1934–1937)[1]. Podczas II wojny światowej wraz z mężem działała w ruchu oporu. W 1944 roku, po upadku powstania warszawskiego, małżonkowie zostali wywiezieni do obozu w Niemczech, skąd udało im się zbiec do Francji. Do Polski powrócili w 1949 roku[1][2].

W latach 1951–1968 była kierownikiem redakcji i sekretarzem komitetu redakcyjnego wydawanej przez PWN Biblioteki Klasyków Filozofii[1]. Opublikowała m.in. książkę o Sokratesie[2] oraz 1. tom zredagowanego przez siebie Słownika filozofów[1]. Odsunięta od pracy wydawniczej i redakcyjnej na fali czystek po wydarzeniach marcowych w 1968 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e „Studia Filozoficzne”. 4 (101), s. 210, 1974. 
  2. a b c d e Leszek Kołakowski. Irena Krońska. „Kultura”. 4/319, s. 106–108, kwiecień 1974.