Ireneusz Kanicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ireneusz Kanicki
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia lub 10 kwietnia 1929
Wieluń

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1982
Warszawa

Zawód

aktor, reżyser

Ireneusz Kanicki (ur. 10 stycznia[1] lub 10 kwietnia[2] 1929 w Wieluniu, zm. 5 kwietnia 1982 w Warszawie)[2] – polski aktor i reżyser teatralny, dyrektor Teatru Klasycznego w Warszawie w latach 1965-1972.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Ukończył prawo na Uniwersytecie Łódzkim (1951). Był wolnym słuchaczem wydziału aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi. W 1953 zdał eksternistyczny egzamin aktorski w Krakowie[2].

Kariera aktorska[edytuj | edytuj kod]

Występował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1952-1955), Teatrze Polskim w Poznaniu (1952-1955), Teatrze Satyry w Poznaniu (sez. 1955/1956) oraz Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1956-1958), w Domu W.P. Miniatury w Warszawie (sez. 1959/1960), Teatrze Ludowym w Warszawie (sez. 1960/1961, tam również reżyserował) oraz Teatrze Klasycznym w Warszawie (sez. 1960/1961). Wystąpił m.in. w rolach: Filona (Balladyna), Lucjana (W słońcu), Wejrocha (Pruski mur), Szczęsnego (Horsztyński), Kaliguli (Kaligula), Jana z Lotaryngii (Pierścień Księżnej Anny) i Trojana (Hotel Astoria)[1][2].

Kariera reżyserska[edytuj | edytuj kod]

W latach 1958-1961 jako asystent Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi współreżyserował przedstawienia dyplomowe. Reżyserował również w Teatrze Dramatycznym w Poznaniu, Operetce Łódzkiej, Teatrze Muzycznym w Szczecinie i Teatrze Komedia w Warszawie. Wyreżyserował również ponad 40 spektakli telewizyjnych. Wyreżyserował m.in.: Karykatury, Romeo i Julię, Śluby panieńskie, Klub kawalerów, Ondynę Jeana Giraudoux i Don Juana Tadeusza Rittnera.

Okres dyrekcji Teatru Klasycznego w Warszawie[edytuj | edytuj kod]

Sprawował funkcję dyrektora i kierownika artystycznego Teatru Klasycznego w Warszawie w okresie od 1 lutego 1965 do 31 stycznia 1972.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Pisał utwory wiersze i opowiadania poświęcone tematyce wojennej i uczuciowej. Największym jego sukcesem literackim był spektakl Dziś do ciebie przyjść nie mogę oparty na tekstach piosenek partyzanckich. Spektakl cieszył się dużym powodzeniem i w latach 1967-1984 był wielokrotnie wystawiany w Polsce i za granicą (Jugosławia i USA)[1][2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Ireneusz Kanicki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2023-05-15].
  2. ↑ a b c d e Magdalena Kopańska, Kanicki Ireneusz, [w:] Wieluński słownik biograficzny. T. 1 i 2, Wieluń: Wieluńskie Towarzystwo Naukowe, 2014, s. 194-195, ISBN 978-83-940074-0-9.
  3. ↑ Dziś do ciebie przyjść nie mogę [online], Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-05-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ireneusz_Kanicki&oldid=73165840”