Izochora van ’t Hoffa

Izochora van ’t Hoffa – jedna z postaci równania van ’t Hoffa, zaproponowanego przez Jacobusa van ’t Hoffa, wiążącego temperaturową zmienność stałej równowagi $(K)$ reakcji chemicznej z jej energetycznymi efektami (powinowactwem chemicznym, $A$). Równanie izochory dotyczy reakcji izochoryczno-izotermicznych $(v,T=\mathrm {const} ),$ w których nie jest wykonywana praca. Miarą powinowactwa takich reakcji jest energia swobodna reakcji $(-\Delta f)$:

$A=-\Delta f=-\sum {\nu _{i}\mu _{i}},$

gdzie:

• współczynniki stechiometryczne $\nu _{i}>0$ dla produktów i $\nu _{i}<0$ dla substratów,
• potencjał chemiczny $\mu _{i}=\left({\frac {\partial f}{\partial n_{i}}}\right)_{T,v,n_{j}\neq i}.$

Równanie izochory van ’t Hoffa jest wyrażane jako:

$\left({\frac {\partial \ln K}{\partial T}}\right)_{v}={\frac {\Delta u^{\ominus }}{RT^{2}}}={\frac {\Delta Q_{v}^{\ominus }}{RT^{2}}},$

gdzie:

$\Delta u^{\ominus }$ – standardowa energia wewnętrzna reakcji (wyznaczona dla aktywności reagentów $a_{i}=1$),

$Q_{v}^{\ominus }$ – standardowe ciepło reakcji w stałej objętości.

Zobacz też

• izobara van ’t Hoffa