Józef Edward Grobelny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Edward Grobelny
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1873
Kobylin

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 1949
Buk

Przebieg służby
Lata służby

1903-1908, 1914-1918, 1919-1922

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego Armia Wielkopolska Wojsko Polskie

Jednostki

DOGen. „Poznań” DOK VII

Stanowiska

szef sanitarny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie

Józef Edward Grobelny (ur. 16 marca 1873 w Kobylinie, zm. 21 stycznia 1949 w Buku) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kobylinie, w rodzinie nauczycielskiej. Po ukończeniu gimnazjum studiował medycynę na uniwersytecie w Berlinie, a potem w Rostocku i Gryfii. W dniu 15 lipca 1902 r. zdał egzamin lekarski. W trakcie służby wojskowej w wojsku pruskim awansował najpierw na podporucznika, a potem porucznika lekarza. W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej.

W powstaniu wielkopolskim najpierw organizator służby sanitarno-medycznej kompanii pniewskiej, a później zastępca inspektora sanitarnego Siły Zbrojnej Polskiej w byłym zaborze pruskim. 1 kwietnia 1919 roku został szefem Departamentu Sanitarnego Urzędu Wojskowego.

6 maja 1919 roku na wniosek szefa Wydziału Wojskowego III b przy Naczelnej Radzie Ludowej, generała podporucznika Kazimierza Raszewskiego Komisariat Naczelnej Rady Ludowej dekretem nr 84 mianował doktora Józefa Grobelnego lekarzem-pułkownikiem i nadał mu „charakter lekarza generała podporucznika”[1].

15 listopada 1919 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Poznań” w Poznaniu, a 16 listopada 1921 roku szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu. Z dniem 1 września 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała brygady z prawem noszenia munduru[2]. Na emeryturze prowadził praktykę lekarską w Buku.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tygodnik Urzędowy Nr 12 z 19 maja 1919 r.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 30 września 1922 roku, s. 743.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Zdzisław Kościański, Bogumił Wojcieszak: Trzeba było pójść... Powiat Nowotomyski w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. Historia i Pamięć.. Nowy Tomyśl: Starostwo Powiatowe w Nowym Tomyślu, 2010. ISBN 978-83-915081-7-6 (biogram opracowany przez Eligiusza Tomkowiaka).