Józef Lamer

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Lamer
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1906
Olkusz

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1955
Wrocław

Przyczyna śmierci

ofiara zbrodni UB

Miejsce spoczynku

Cmentarz na Psim Polu

Zawód, zajęcie

matematyk, nauczyciel, żołnierz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dzieci

Eliza Lamer-Zarawska

Józef Lamer (ur. 31 sierpnia 1906 w Olkuszu, zm. 2 lutego 1955 we Wrocławiu)[1] – porucznik Armii Krajowej, członek WiN, dydaktyk, ofiara zbrodni komunistycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Filozoficzno-Matematycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Do 1939 roku pracował jako matematyk i konstruktor broni w zakładach zbrojeniowych w Radomiu oraz w miejscowości Dąbrowa-Bór w województwie lubelskim. W czasie II wojny światowej walczył jako porucznik Armii Krajowej, a po jej rozwiązaniu został członkiem Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (WiN Okręg Lublin)[1].

W 1946 przyjechał do Wrocławia. Organizator i pierwszy dyrektor Technikum Lotniczego na wrocławskim Psim Polu. Od 1951 roku szykanowany przez wrocławski Urząd Bezpieczeństwa Publicznego[2]. Został pozbawiony funkcji dyrektora i zmuszony był do ciągłej zmiany miejsca pracy. Jako matematyk pracował m.in. w Technikum Budowy Maszyn Elektrycznych (późniejsze Technikum Mechaniczno-Elektryczne przy ul. Młodych Techników we Wrocławiu), Technikum Chemicznym we Wrocławiu, jak również w Oleśnicy. Po raz kolejny wezwany na przesłuchanie 1 lutego 1955 roku z poleceniem zabrania ze sobą wszystkich fotografii i dokumentów osobistych. Następnego dnia (2 lutego 1955) w stanie krytycznym odnaleziono go pod drzwiami własnego mieszkania. Zmarł kilka godzin później w szpitalu[2]. Wg innych źródeł został zabity przez funkcjonariuszy UBP podczas przesłuchania[3]. Przez dwa tygodnie rodzinie Józefa Lamera odmawiano prawa do zabrania zwłok z kaplicy szpitalnej, twierdząc, że jako szpieg Stanów Zjednoczonych uciekł za granicę. Po tym czasie zezwolono na zabranie zwłok, zakazując jednocześnie indywidualnego pochówku. Ostatecznie spoczął na cmentarzu katolickim przy ul. Gorlickiej/Zielnej Parafii Rzymskokatolickiej Św. Jakuba i Krzysztofa na wrocławskim Psim Polu. Na fali „odwilży” 1956 roku rodzina Lamera postawiła krzyż z właściwym nazwiskiem na jego grobie[2].

Jego córką była Eliza Lamer-Zarawska[4], profesorka farmakognozji.

23 listopada 2019 r., podczas jubileuszu 70-lecia Zespołu Szkół nr 18 we Wrocławiu, Hanna Zarawska (wnuczka J. Lamera) odsłoniła tablicę pamiątkową na ścianie budynku poświęconą Józefowi Lamerowi[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Tomasz Balbus, O Polskę Wolną i Niezawisłą (1945–1948). WiN w południowo-zachodniej Polsce (geneza-struktury-działalność-likwidacja-represje), Kraków-Wrocław 2004, s. 650.
  2. ↑ a b c Krzysztof Szwagrzyk, Golgota Wrocławska. 1945–1956, wyd. Drugie uzupełnione, Wrocław 1996, s. 635–636.
  3. ↑ Tomasz Balbus, O Polskę Wolną i Niezawisłą..., s. 200.
  4. ↑ Eliza Lamer-Zarawska. Wspomnienia Elizki. „Głos Ziemi Urzędowskiej”, s. 58–62, 2013. Ośrodek Kultury w Urzędowie. 
  5. ↑ Jubileusz 70-lecia Zespołu Szkół nr 18 we Wrocławiu [online], Kuratorium Oświaty we Wrocławiu, 28 listopada 2019 [dostęp 2019-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-05].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Lamer&oldid=72131830”