Język bakumpai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
100 tys. (2003) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bkr | ||
| IETF | bkr | ||
| Glottolog | baku1263 | ||
| Ethnologue | bkr | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bakumpai, także marabahan[1] – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Środkowe w Indonezji. Według danych z 2003 r. posługuje się nim 100 tys. osób[2].
Dzieli się na dwa dialekty: bakumpai właściwy, mengkatip (mangkatip, oloh mengkatip)[2][3]. Inna klasyfikacja z 1979 r. wyróżnia pięć dialektów: marabahan, buntok, muara teweh, puruk cahu, tumbang samba. Dodatkowo język barangas z wyspy Halalak może być rozpatrywany jako kolejny dialekt bakumpai[4]. Barangas odróżnia się silnymi wpływami języków banjar i ngaju[5].
Określenie „marabahan”, odnoszone do języka i grupy etnicznej, pochodzi od nazwy ośrodka administracyjnego kabupatenu Barito Kuala. Inne nazwy tej grupy etnicznej to „Biaju” i „Bara Ke”, czy też „Awen” (od charakterystycznego zaimka trzeciej osoby liczby mnogiej)[1].
Służy jako lokalny język handlowy[2][6]. Z danych z lat 70. XX w. wynika, że znaczna część mieszkańców regionu włada nim przynajmniej biernie, ze względu na bliskość języków bakumpai i ngaju[4]. W 1984 r. odnotowano, że odmiana barangas jest wypierana przez banjar i język narodowy[7].
Istnieje ograniczony zasób materiałów poświęconych temu językowi. W starszych pracach lingwistycznych był pomijany lub traktowany jako dialekt ngaju[8]. Został opisany w postaci opracowań gramatycznych: Bahasa Bakumpai (1979)[9]; Bahasa Bakumpai: struktur dan identitas (2005)[10] oraz dwutomowego słownika: Kamus Bahasa Indonesia – Bakumpai (1995)[11][12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓, s. 1.
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bakumpai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2021-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-01] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Bakumpai. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-10)]. (ang.).
- ↑ a b Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓, s. 4.
- ↑ Hapip i in. 1984 ↓, s. 11.
- ↑ Subhan Zein: Language Policy in Superdiverse Indonesia. Abingdon–New York: Routledge, 2020, s. 37, seria: Routledge Studies in Sociolinguistics. DOI: 10.4324/9780429019739. ISBN 978-0-429-01973-9. ISBN 978-0-367-02954-8. LCCN 2019031403. OCLC 1139891689. (ang.).
- ↑ Hapip i in. 1984 ↓, s. 1–2.
- ↑ Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓, s. 116.
- ↑ Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓.
- ↑ M. Hatta Baduani: Bahasa Bakumpai: struktur dan identitas. CRDS Kalimantan, 2005. OCLC 71124781. [dostęp 2023-01-15]. (indonez.).
- ↑ Syahrial S.A.R. Ibrahim, Wini Tarmini, Maria Lusia Anita Sumaryati: Kamus Bahasa Indonesia – Bakumpai. T. 1. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995. ISBN 979-459-569-1. OCLC 34666283. [dostęp 2023-05-23]. (indonez.).
- ↑ Syahrial S.A.R. Ibrahim, Wini Tarmini, Maria Lusia Anita Sumaryati: Kamus Bahasa Indonesia – Bakumpai. T. 2. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995. ISBN 979-459-569-5. OCLC 34666283. [dostęp 2023-05-23]. (indonez.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Blust: The Austronesian languages. Canberra: Asia-Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, The Australian National University, 2013. ISBN 978-1-922185-07-5. OCLC 851066712. (ang.).
- Sjahrial S.A.R. Ibrahim, Darmansyah, Durdje Durasid: Bahasa Bakumpai. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1979. OCLC 220002949. [dostęp 2024-02-06]. (indonez.).
- Abdul Djebar Hapip, Abdurachman Ismail, Darmansyah, Kesuma Sekarsih, Zainuddin Hanafi: Struktur bahasa Barangas. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1984. OCLC 13726154. [dostęp 2023-05-23]. (indonez.).