Język taliabu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4 tys. (2000) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tlv | ||
| IETF | tlv | ||
| Glottolog | tali1261 | ||
| Ethnologue | tlv | ||
| BPS | 0785 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język taliabu (a. taliabo)[1] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Moluki Północne, na wyspach Taliabu i Mangole w grupie wysp Sula. Według danych z 2000 roku posługuje się nim ponad 4 tys. osób[1].
Dzieli się na trzy główne dialekty: kadai, soboyo i mangé. W okresie kolonialnym dialekty te bywały omawiane jako odrębne języki, ale sami ich użytkownicy rozumieją się między sobą i wyróżniają wspólny język taliabu[2]. Tym niemniej publikacje Ethnologue (wyd. 22) i Atlas bahasa tanah Maluku rozpatrują kadai jako oddzielny język[3][4].
W słownictwie taliabu zidentyfikowano zapożyczenia z języka ternate oraz malajskiego[5].
Nie wykazuje bliskiego pokrewieństwa z pozostałymi językami Moluków. Według klasyfikacji z 2021 r. jest to jeden z języków celebeskich[6][7]. Wcześniej był zaliczany do języków Moluków centralnych (został ulokowany wraz z językami sula i buru)[8].
Nie został dobrze opisany w literaturze[9]. Istnieje krótkie opracowanie z 1921 r. (Bijdrage tot de kennis van het Sobojo), w którym zawarto pewne dane gramatyczne, materiały tekstowe oraz listę słownictwa[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Taliabu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ James T. Collins: Penelitian Bahasa di Maluku. Ambon: Kantor Bahasa Provinsi Maluku, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan, 2018, s. 20–21. ISBN 978-602-52601-2-4. OCLC 1099540304. [dostęp 2023-01-06]. (indonez.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kadai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 27. ISBN 979-8132-90-4. OCLC 40713056. (indonez.).
- ↑ W. A. L. Stokhof, Lia Saleh-Bronkhorst: Holle lists: vocabularies in languages of Indonesia. Vol. 2. Sula and Bacan Islands, North Halmahera, South and East Halmahera. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1980, s. 34–37, 51–55, seria: Pacific Linguistics D-28; Materials in languages of Indonesia 2. DOI: 10.15144/PL-D28. ISBN 0-85883-218-6. OCLC 27582893. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Taliaboic. Glottolog 4.7. [dostęp 2023-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-06)]. (ang.).
- ↑ Owen Edwards, Charles E. Grimes, Revising the classification of the Austronesian languages of eastern Indonesia and Timor-Leste [online], Paper presented at the 15th International Conference on Austronesian Linguistics (15-ICAL). June 28 to July 2, 2021, Palacký University Olomouc, 2021 [dostęp 2023-01-06] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Taliaboic. Glottolog 4.6. [dostęp 2023-01-06]. (ang.).
- ↑ Ridwan i inni, Phonological variation of Taliabu language dialects, „Retorika: Jurnal Bahasa, Sastra, dan Pengajarannya”, 13 (1), 2020, s. 156–163, DOI: 10.26858/retorika.v13i1.9266 (ang.).
- ↑ J. Fortgens: Bijdrage tot de kennis van het Sobojo (eiland Taliaboe, Soelagroep). The Hague: Martinus Nijhoff, 1921. OCLC 14076219. [dostęp 2023-01-21]. (niderl.).