Jaakow Jicchak Dan Landau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaakow Jicchak Dan Landau
Data urodzenia

1882

Data śmierci

1943

Miejsce pochówku

Cmentarz żydowski w Warszawie (Wola)

Cadyk w Zgierzu
Okres sprawowania

do 1936

Wyznanie

judaizm

Ohel na cmentarzu żydowskim w Warszawie, w którym znajduje się symboliczny grób Jaakowa Jicchaka Dana Landaua

Jaakow Jicchak Dan Landau (ur. 1882, zm. 30 października 1943 w Warszawie lub w Treblince) – rabin chasydzki, cadyk ze Zgierza.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był wnukiem Dow Berisza z Białej, synem Elimelecha Menachema Mendla Landaua. Po jego śmierci, w 1936 roku został cadykiem w Zgierzu i w tym mieście założył jesziwę. Podczas II wojny światowej został przesiedlony do warszawskiego getta. Według różnych źródeł zmarł w getcie lub zginął w obozie zagłady w Treblince.

Jego symboliczny grób znajduje się w ohelu jego ojca na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie (kwatera 73)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Symboliczny grób Jaakowa Jicchaka Dana Landaua w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marcin Wodziński: Groby cadyków w Polsce. O chasydzkiej literaturze nagrobnej i jej kontekstach. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej, 1998, s. 235. ISBN 83-7091-041-6.