Jacek Różański (artysta)

Jacek Różański (ur. 5 stycznia 1946 w Łodzi) – aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, piosenkarz, wykonawca poezji śpiewanej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1970 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi.

W latach 1970–1972 występował w Teatrze Polskim w Poznaniu, w latach 1973–1974 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, w latach 1974–1977 w Teatrze Nowym w Poznaniu, w latach 1977–1988 w Teatrze Muzycznym w Słupsku, w latach 1988–1993 w Zespole Janusza Wiśniewskiego, w latach 1995–1996 w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, w roku 1997 w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, w latach 1997–1999 w Teatrze Studio w Warszawie. Od roku 1999 jest aktorem Teatru Narodowego w Warszawie.

Znany m.in. z muzycznej interpretacji wierszy Edwarda Stachury.

1976: Kruk − skrzypek
1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (odc. 5)
1982: Śpiewy po rosie − Wicek
1988: Pogranicze w ogniu − majster grupy zakładającej linie telefoniczne w Podgajach (odc. 3)
1991: Obywatel świata − Jacek, menedżer Janka
1995: Gracze − realizator TV współpracujący z Graczem
1995: Ekstradycja − mężczyzna chcący porwać Basię (odc. 4)
1995: Doktor Semmelweis − uczestnik obrad komisji
1996: Matka swojej matki − mężczyzna na balkonie
1997: Taekwondo − właściciel samochodu
1997–2012: Klan − Zdzisław Kozielski, dawny kolega Elżbiety
1997: Darmozjad polski − proboszcz
2002–2010: Samo życie − ksiądz
2002: Dzień świra − grajek pod domem Adasia
2003: Na dobre i na złe − wicemarszałek województwa Wincenty Frąk (odc. 162)
2006–2007: Królowie śródmieścia − Henryk, ojciec Artura i Roberta
2009: Hel − pacjent Henryk
2011: Lęk wysokości − ojciec Ewy
2012: Prawo Agaty − sędzia Rafalski (odc. 4)
2015: Moje córki krowy – radiolog

Wykonawca albumu Życie to nie teatr, w którym do muzyki Jerzego Satanowskiego śpiewa poniższe teksty Edwarda Stachury: