Jack Fleck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jack Donald Fleck
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1921
Bettendorf (Iowa)

Data i miejsce śmierci

21 marca 2014
Fort Smith (Arkansas), USA

Wzrost

185 cm

Narodowość

amerykańska

College

nie uczęszczał

Kariera
Przejście na zawodowstwo

1939

Wygrane jako zawodowiec

7

Jack Donald Fleck (ur. 7 listopada 1921 w Bettendorf, zm. 21 marca 2014 w Fort Smith) – amerykański profesjonalny golfista. Najbardziej znany z wygranej w mistrzostwach znanych jako U.S. Open w 1955 roku, gdzie pokonał swojego rywala Bena Hogana. Dożył 92 lat, stając się najstarszym żyjącym wtedy zwycięzcą U.S. Open[1].

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Bettendorf w stanie Iowa i w tych okolicach dorastał. Jego rodzice byli niezamożnymi farmerami, którzy stracili swoje ziemie w latach 20. Uczęszczał do szkoły średniej oddalonej o około 11 km od swojego rodzinnego domu w Davenport (Davenport High School). Tam też zaczął swoją życiową przygodę z golfem, grając w tamtejszej drużynie golfowej. Następnie w połowie lat 30., został pomocnikiem tzw. caddy'm lokalnego dentysty. Zawodową grą zajął się od roku 1939, gdzie pracował jako profesjonalny asystent (Assistant Golf Professional) w klubie golfowym w Des Moines za 5$ na tydzień przed II. wojną światową. Podczas światowego konfliktu w roku 1942 dołączył do armii służąc w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych jako kwatermistrz[2]. Uczestniczył w operacji Neptun, inwazji desantowej z brytyjskiego okrętu rakietowego na plaży Utah w Normandii[3]. W ciągu dwóch tygodni po odejściu ze służby Jack wystartował w zimowych mistrzostwach PGA Championship, czyli jednym z czterech największych turniejów golfowych mężczyzn tuż obok U.S. Open, The Open Championship oraz The Masters Tournament.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po kilku latach uczestniczenia w lokalnych zawodach oraz w wydarzeniach PGA Tour, Fleck zdecydował się grać na pełny etat tylko w wydarzeniach pokroju PGA Tour. W niecałe sześć miesięcy zdobył swoją pierwszą nagrodę w jednym z najważniejszych mistrzostw dla mężczyzn podczas U.S. Open w 1955 roku, które miało miejsce w San Francisco. Podczas 18-dołkowej dogrywki wyprzedził swojego rywala Bena Hogana trzema uderzeniami, zapewniając sobie tym samym zwycięstwo. W mistrzostwach U.S. Open deficytem dziewięciu uderzeń wpisał się na listę rekordów tych zawodów pokonując Tommy’ego Bolta[4]. W październiku 1956 roku Fleck przeniósł się do Detroit, gdzie został głową klubu golfowego Rochester[5].

W lutym 1960 roku wygrywa kolejne zawody na tournée Phoenix Open. Następnego roku zostaje po raz trzeci i ostatni zwycięzcą The Bakersfield Open. Następne lata nie przyniosły już wygranych, jednak w roku 1962 na mistrzostwach PGA znajduje się w pierwszej dziesiątce. Po śmierci żony Lynn zakwalifikował się do US Open w 1977 roku w wieku 55 lat, niestety złe wyniki dyskwalifikują go.

W lutym 1979 roku w dogrywce wygrywa mistrzostwa PGA seniorów[6], zanim jeszcze utworzono je oficjalnie. Został uhonorowany w projekcie The Iowa Golf Hall of Fame utworzonym przez tamtejsze zrzeszenie golfistów[7].

W 1993 roku Jacka Flecka spotyka nieszczęście, zalewa pola golfowe znajdujące się w jego posiadaniu na terenie Arkansas. Aby je uratować zmuszony jest sprzedać swój złoty medal z mistrzostw U.S. Open z 1955 roku. Żył wraz ze swoją małżonką Carmen w Fort Smith w stanie Arkansas.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą żoną Flecka została Lynn Burnsdale z Chicago. Poznali się w Davenport, po sześciu tygodniach znajomości wzięli ślub. Lynn urodziła mu jedynego syna, którego nazwali imieniem po sławnym golfiście Craigu Woodzie, zwycięzcy mistrzostw The U.S. Masters oraz U.S. Open z roku 1941. Żona Flecka aktywnie wspierała go w jego pasji, zachęcając go do udziału w różnych zawodach. Zmarła śmiercią samobójczą w roku 1975[8]. Ożenił się powtórnie w roku 2001 z Carmen, z którą spędził resztę swojego życia. Zmarł 21 marca 2014 roku w wieku 92 lat[9].

Wygrane podczas kariery zawodowej[edytuj | edytuj kod]

Wygrane PGA Tour[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Zawody Punkty zwycięstwa Par Wygrane z
1 19 kwietnia 1955 U.S. Open 76-69-75-67=287 +3 Stany Zjednoczone Ben Hogan
2 15 lutego 1960 PGA Tour Phoenix Open Invitational 68-68-71-66=273 −11 Stany Zjednoczone Bill Collins
3 1 października 1961 PGA Tour Bakersfield Open 71-71-69-65=276 −12 Stany Zjednoczone Bob Rosburg

Rekordy PGA Tour

Nr Rok Zawody Przeciwnik Wynik
1 1955 U.S. Open Stany Zjednoczone Ben Hogan Wygrana na 18 dołkach (Fleck:69, Hogan:72)
2 1960 Phoenix Open Invitational Stany Zjednoczone Bill Collins Wygrana na 18 dołkach (Fleck:68, Collins:71)
3 1960 St. Petersburg Open Invitational Stany Zjednoczone George Bayer Przegrana przez birdie na pierwszym dodatkowym dołku na rzecz przeciwnika
4 1960 Insurance City Open Stany Zjednoczone Bill Collins, Stany Zjednoczone Arnold Palmer Palmer wygrał przez birdie na trzecim dodatkowym dołku
Collins został wyeliminowany przez birdie na pierwszym dołku
5 1961 Bakersfield Open Stany Zjednoczone Bob Rosburg Wygrał przez birdie na pierwszym dodatkowym dołku

Inne wygrane[edytuj | edytuj kod]

Wygrane w mistrzostwach seniorów[edytuj | edytuj kod]

  • 1979 Mistrzostwa seniorów PGA
  • 1995 Liberty Mutual Legends of Golf

Oś czasu[edytuj | edytuj kod]

Tournament 1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959
Masters Tournament NBU NBU NBU NBU NBU NBU P43 P26 P39 P18
U.S. Open CUT NBU NBU P52 NBU 1 CUT P26 CUT P19
PGA Championship NBU NBU NBU P64 NBU P16 P32 P64 WS NBU
Tournament 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969
Masters Tournament (golf)Masters Tournament P34 WS P11 42 CUT Z NBU NBU NBU NBU
U.S. Open P3 P27 NBU CUT NBU NBU CUT CUT NBU NBU
PGA Championship CUT P19 P7 WS NBU P20 P49 NBU NBU NBU
Tournament 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977
Masters Tournament NBU NBU NBU NBU NBU NBU NBU NBU
U.S. Open NBU NBU NBU NBU NBU NBU NBU CUT
PGA Championship NBU NBU NBU NBU NBU NBU NBU NBU

NBU = Nie brał udziału
WS = Wycofał się
Z = Zdyskwalifikowany
CUT = Ze względu na niewystarczającą ilość punktów nie grał dalej (tzw. miss the cut)
"R" Remis
P64, P32, P16, PK = Rundy, w których zawodnik przegrał w mistrzostwach PGA
PK = Przegrana w kwalifikacjach
Zielone tło oznacza wygrane. Przez żółte tło rozumiemy znalezienie się w pierwszej 10.

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Zawody Wygrane 2. miejsce 3. miejsce Pierwsza 5-tka Pierwsza 10-tka Pierwsza 25-tka Liczba wystąpień
Masters Tournament 0 0 0 0 0 2 10
U.S. Open 1 0 1 2 2 3 13
The Open Championship 0 0 0 0 0 0 0
PGA Championship 0 0 0 0 2 5 11
Suma 1 0 1 2 4 10 34

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jack Fleck, Upset Ben Hogan in 1955 U.S. Open, Dies at 92 | Golf Channel [online], www.golfchannel.com [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-28] (ang.).
  2. ↑ Sarasota Herald-Tribune - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2017-11-18].
  3. ↑ The Spokesman-Review - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2017-11-18].
  4. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2016-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-04)].
  5. ↑ The Daily Reporter - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2017-11-18].
  6. ↑ Media Guide | PGA.org [online], www.pga.org [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-27] (ang.).
  7. ↑ http://www.iowagolf.org/HTML/Hall_of_Fame/1990/JackFleck.html
  8. ↑ Jack Fleck [online], www.nndb.com [dostęp 2017-11-18].
  9. ↑ Jack Fleck Was Unlikely Winner of ’55 U.S. Open - The New York Times [online], www.nytimes.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jack_Fleck&oldid=68992458”