James Blundell
.jpg) Dr James Blundell | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Specjalność: ginekolog-położnik | |
James Blundell (ur. 27 grudnia 1790 w Londynie, zm. 15 stycznia 1878) – angielski lekarz, fizjolog, położnik-ginekolog, który przeprowadził pierwszą zakończoną pomyślnie transfuzję krwi pacjentowi z krwotokiem[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym nauczycielem Jamesa był jego wuj, lekarz położnik i fizjolog John Haighton, uczeń chirurga Johna Huntera[2]. Medycynę studiował w Guy's Hospital w Londynie. Specjalizował się w położnictwie, podobnie jak jego wuj, który wynalazł szereg przyrządów używanych do dzisiaj w położnictwie. Dyplom lekarski zdobył w 1813 roku na wydziale lekarskim Uniwersytetu Edynburskiego. Rok później rozpoczął pracę zawodową w Londynie, wykładał położnictwo i fizjologię. W 1818 roku przejął po swoim wuju stanowisko wykładowcy w Guy's Hospital w dziedzinie położnictwa i chorób kobiecych[3].
Przetaczanie krwi[edytuj | edytuj kod]
Blundell, przeprowadziwszy serię doświadczeń na zwierzętach, spostrzegł, że niezwłoczne po pobraniu przetoczenie krwi pomagało w otrzymaniu pozytywnych wyników przetaczania krwi. Zauważył także konieczność usunięcia ze strzykawki powietrza przed przetoczeniem.
Pierwszy, nieudany zabieg przetoczenia krwi u człowieka wykonał w 1818 roku[a]. W następnych latach Blundell przeprowadził kolejnych nieudanych 6 zabiegów[4].
Pierwszą, zakończoną sukcesem procedurę przetaczania krwi Blundell wykonał w 1829 roku[4]. Pobrał do strzykawki z żyły ramieniowej męża pacjentki około 115 ml krwi i przetoczył ją pacjentce.
W okresie swej pracy zawodowej Blundell skonstruował wiele instrumentów do przetaczania krwi, zasady niektórych w dalszym ciągu są stosowane.
Jest autorem dzieła Medical and Surgical Practice wydanego w 1824 roku, w którym przedstawił wyniki swoich eksperymentów na zwierzętach, włączając eksperymenty dotyczące przetaczania krwi. Wyniki te przedstawione były w 1823 roku na posiedzeniu Towarzystwa Lekarzy i Chirurgów w Londynie[5].
Lata późniejsze[edytuj | edytuj kod]
W 1838 roku został członkiem Royal College of Physicians. W tym samym roku opublikował koleją pracę o eksperymentach medycznych.
Nigdy się nie ożenił, mieszkał z wnuczką swojego brata Mary Ann Harriet Noyes.
W 1836 roku, z powodu konfliktu z administracją, odszedł ze szpitala Guy's i poświęcił się prywatnej praktyce położniczej. W późnym okresie swego życia nigdy nie wstawał przed południem, przyjmował pacjentów po południu, jadł kolację i odbywał wizyty domowe między godziną 8 a 9 wieczorem[4]. Zawsze nosił ze sobą książki, które czytał nawet w powozie dzięki specjalnie do tego celu zainstalowanej lampie.
Zmarł 15 stycznia 1879 w Londynie. Pozostawił po sobie majątek wartości 350 tysięcy funtów szterlingów, co odpowiada obecnej wartości przeszło 45 milionów funtów.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ H. Ellis, James Blundell, pioneer of blood transfusion, „British Journal of Hospital Medicine”, 68(8), 2007.
- ↑ Byron A. Myhre, James Blundell—pioneer transfusionist, „Transfusion”, 35(1), 1995, s. 74-78, DOI: 10.1046/j.1537-2995.1995.35195090668.x.
- ↑ J H Young, JAMES BLUNDELL (1790-I878) EXPERIMENTAL PHYSIOLOGIST AND OBSTETRICIAN, „Cambridge Core Medical History”, 8(2), 1964, s. 159-169, DOI: 10.1017/S0025727300029409.
- ↑ a b c d Sunny Dzik, James Blundell, Obstetrical Hemorrhage, and the Origins of Transfusion Medicine, „Transfusion Medicine Reviews”, 2018, DOI: 10.1016/j.tmrv.2018.08.003.
- ↑ James Blundell: Researches Physiological and Pathological; Instituted Principally with a View to the Improvement of Medical and Surgical Practice. Londyn: E.Cox and Son, 1824. [dostęp 2018-09-07].
- ↑ James Blundell, SOME ACCOUNT OF A CASE OF OBSTINATE VOMITING, IN WHICH AN ATTEMPT WAS MADE TO PROLONG LIFE, BY THE INJECTION OF BLOOD INTO THE VEINS, „Medico-chirurgical transactions”, 10, 1819, s. 296–311, PMCID: PMC2116469.