James Danandjaja
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1934 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 października 2013 |
| Zawód, zajęcie |
antropolog, folklorysta |
| Narodowość |
indonezyjska |
James Danandjaja (także James Tan[1], chiń. Tan Soe Lin[2]; ur. 13 kwietnia 1934 w Dżakarcie[3], zm. 21 października 2013 w Depok[4]) – indonezyjski antropolog, pierwszy folklorysta wśród Indonezyjczyków[1][5].
Urodził się w Dżakarcie, ale dzieciństwo spędził w Surabai i Malangu, gdzie uczęszczał do szkół Hollandsche Chineesche School[1]. Późniejszą edukację odbył w Dżakarcie[1].
W 1963 roku uzyskał licencjat z antropologii na Wydziale Literatury Uniwersytetu Indonezyjskiego[6], a w 1977 roku doktoryzował się w dziedzinie antropologii psychologicznej[5]. W 1971 roku ukończył studia magisterskie z zakresu folklorystyki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[7][8]. Prowadził badania na wyspie Borneo, w balijskiej wsi Trunyan oraz na wyspie Nias[3].
Wykładał na Uniwersytecie Indonezyjskim[5][7]. W okresie od 1980 do 1981 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Kalifornijskim[3]. W 1983 roku objął na Uniwersytecie Indonezyjskim stanowisko profesora[5].
Wśród ogłoszonych przez niego publikacji można wymienić: Penuntun Cara Pengumpulan Folklore bagi Pengarsipan (1972), An Annotated Bibliography of Javanese Folklore (1972), Beberapa Masalah Folklor (1980), Kebudayaan Petani Desa Trunyan di Bali (1980), Folklore Indonesia; Ilmu Gosip, Dongeng dan Lain-Lain (1984), Humor Mahasiswa Jakarta (1988)[5][9].
Po zamieszkach z 1998 roku czynnie udzielał się w kwestii dyskryminacji chińskich Indonezyjczyków[1]. Krytykował politykę rugowania folkloru chińskiego za czasów Suharto[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Leo Suryadinata, Southeast Asian Personalities of Chinese Descent: A Biographical Dictionary, Volume I & II, Singapore: Institute of Southeast Asian Studies, 2012, s. 221–224, ISBN 978-981-4345-21-7, OCLC 864303540 (ang.).
- ↑ a b A. Junaidi, James Danandjaja: Bringing back Chinese folklore [online], The Jakarta Post, 23 kwietnia 2008 [dostęp 2020-06-09] (ang.).
- ↑ a b c Humor mahasiswa Jakarta, Pustaka Sinar Harapan, 1988 [dostęp 2020-06-09] (indonez.).
- ↑ Fanny Febiana, James Danandjaya Ahli Folklor Tutup Usia [online], Tempo, 21 października 2013 [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-09] (indonez.).
- ↑ a b c d e James Danandjaja [online], Portal Resmi Pemerintah Provinsi DKI Jakarta [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-09] (indonez.).
- ↑ James Danandjaja [online], Dokumentasi Sastra Indonesia [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-09] (indonez.).
- ↑ a b Zarchiwizowana kopia, „The Sarawak Museum Journal”, 38–39, 19, Sarawak Museum, 1971 [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-09] (ang.).
- ↑ „Antropologi Indonesia”, 47, 13–16, Jurusan Antropologi, Fakultas Ilmu Social dan Ilmu Politik, Universitas Indonesia, 1989, s. 14 [zarchiwizowane z adresu 2020-06-09] (indonez.).
- ↑ Henk Schulte Nordholt, Outward appearances: trend, identitas, kepentingan, Yogyakarta: Lkis Pelangi Aksara, 2005, s. 545, ISBN 978-979-9492-95-1, OCLC 191857184 (indonez.).