Jan Andegaweński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jan Andegaweński (ur. 1354, zm. 1360)[1] – książę Chorwacji, Dalmacji i Slawonii, jedyny syn Stefana Andegaweńskiego i Małgorzaty Bawarskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan urodził się wiosną lub latem 1354 r. jako drugie dziecko Stefana, królewicza węgierskiego i księcia Chorwacji, Dalmacji i Slawonii oraz Małgorzaty Bawarskiej, cesarzówny rzymsko-niemieckiej[1].

Ze strony ojca jego dziadkami byli Karol Robert, król Węgier i Elżbieta Łokietkówna, królewna polska, natomiast ze strony matki byli to Ludwik IV, cesarz rzymski i Małgorzata II, hrabina Hainaut[1]. Miał starszą siostrę Elżbietę[1].

Ojciec Jana zmarł 9 sierpnia 1354 r.[1] Rok później matka Jana opuściła Węgry pozostawiając dzieci w Budzie[1]. Z uwagi na brak potomków w węgierskiej linii Andegawenów król Węgier Ludwik Wielki w 1358 r. uczynił Jana, swego bratanka, potencjalnym dziedzicem korony węgierskiej i polskiej[1].

Jan zmarł w 1360 r. z nieznanych przyczyn[1]. Prawa do tronu Węgier i Polski przeszły na jego siostrę Elżbietę, jednak już 10 lat później ich stryj Ludwik doczekał się córki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Stanisław Sroka, Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 90-91, ISBN 978-83-61033-83-7.