Jan Andrzej Betley
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
historyk |
Jan Andrzej Betley (ur. 1 października 1926, zm. 11 lutego 1991 w Edynburgu) – polski historyk emigracyjny.
Życiorys
Był uczestnikiem powstania warszawskiego - żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) (ranny w nogę 7 września 1944). Następnie przebywał w niewoli niemieckiej. Po 1945 pozostał na emigracji. Ukończył studia historyczne na University of Bristol, doktorat obronił na Uniwersytecie im. Radbouda w Nijmegen. Pracował jako profesor uniwersytecki w Delhi (Indie), a następnie w Ahmadu Bello University w Zarii w Nigerii. Od 1962 był członkiem czynnym zamiejscowym Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. W 1967 powierzono mu stanowisko docenta na University of Ibadan[1].
Głównym przedmiotem badań naukowych Jana Andrzeja Betleya było powstanie listopadowe, jest autorem monografii o stosunku wielkich mocarstw do tego wydarzenia.
Wybrane publikacje
- Belgium and Poland in international relations 1830-1931, 's-Gravenhage: Mouton 1960.
- Stefan Szolc Rogozinski and the Anglo-German rivalry in the Cameroons, Ibadan: Ibadan University Press 1970.
Przypisy
- ↑ Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 99. docplayer.pl. [dostęp 2016-11-16].
Bibliografia
- Rafał Stobiecki, Klio na wygnaniu. Z dziejów polskiej historiografii na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii po 1945 r., Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2005.