Jan Hajec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Hajec
Ilustracja
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1891
Książnice

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1916
Kościuchnówka

Przebieg służby
Lata służby

1914–1916

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 pułk piechoty
5 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa †

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jan Hajec (ur. 1 grudnia 1891 w Książnicach, zm. 5 lipca 1916 pod Kościuchnówką) – porucznik piechoty Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Marianny. Kształcił się w gimnazjum w Krakowie, a w 1910 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1911 zatrudnił się na stanowisku urzędnika adwokackiego w Mielcu[1].

Był członkiem mieleckiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz szkolił swoje umiejętności bojowe podczas ćwiczeń sportowo-obronnych drużyn sokolich. W 1913 roku przeprowadził się do Nowego Targu, gdzie utworzył drużynę strzelecką w ramach Polskich Drużyn Strzeleckich i jednocześnie ukończył kurs podoficerski.

Po wybuchu I wojny światowej, jako zastępca komendanta okręgu Polskich Drużyn Strzeleckich, przyprowadził drużynę do Krakowa. Po utworzeniu Legionów Polskich jego drużyna weszła w skład II batalionu 1 pułku piechoty, a później 5 pułku piechoty I Brygady Legionów i uczestniczyła w bitwach pod Nowym Korczynem i Opatowcem, Krzywopłotami (16–19 XI), Łowczówkiem (22–25 XII), nad rzeką Nidą (3 III–11 V 1915), pod Włostowem, Kozinkiem i Swojkowem (11–23 V), Konarami (23 V–23 VI), Korsami i Stróżami (23–27 VI), Tarłowem (1–21 VII), Janowem i Zemborzynem (2 VII), Wyżnianką (7–11 VII), Urzędowem (16-19 VII), Bobinem (24–30 VII), Jastkowem (30 VII–2 VIII), Majdanem Krasienińskim (3 VIII), Kamionką i Siedliskami (4–8 VIII), Ciepielami i Maniewiczami (24 VIII), Zarzeczem i nad rzeką Stochód (16–19 IX), pod Kopczą i Czebeniem (20–28 IX), Stowyhorożem (1–6 X), pod Koszyszczami (10 X – 27 XI), ponownie Stowyhorożem (27 XI–10 XII), Jeziercami (11 II – 20 IV 1916)[1]. 16 grudnia 1915 został mianowany porucznikiem.

5 lipca 1916 poległ w bitwie pod Kostiuchnówką. Pochowany został na cmentarzu wojskowym na Wołyniu[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Pośmiertnie odznaczono go[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Witek: Encyklopedia miasta Mielca, Tom 1. Agencja Wydawniczo-Reklamowa "Korso", 2004.