Jan Kołtun
Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1949 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
urzędnik państwowy, dyplomata, prawnik |
Alma Mater | |
Stanowisko |
wiceminister spraw zagranicznych (1996), p.o. szefa Kancelarii Senatu (1996–1997) |
Partia |
Jan Kołtun (ur. 7 czerwca 1949 w Wólce Rudnickiej) – polski urzędnik państwowy, dyplomata i prawnik, w 1996 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 1996–1997 p.o. szefa Kancelarii Senatu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, kształcił się na Podyplomowym Studium Służby Zagranicznej w Warszawie. W latach 1972–1974 odbył aplikację sędziowską zakończoną zdanym egzaminem, później uzyskał uprawnienia radcy prawnego i ukończył aplikację kontrolerską. Pracował jako asystent w Zakładzie Prawa Pracy UMCS[1][2].
Rozpoczął następnie pracę w krajowej dyplomacji, pełnił m.in. funkcje: wicekonsula i konsula w Konsulacie Generalnym PRL w Malmö (1981–1985), konsula w Konsulacie Generalnym RP w Toronto (1990–1994), zajmując się tam m.in. tematyką polonijną. Działał też w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym, od 1987 zasiadał w jego Naczelnym Komitecie jako zastępca kierownika Wydziału Zagranicznego[3]. Później pracował jako dyrektor Biura Kadr, Szkolenia i Organizacji oraz od 15 lutego 1995 do 31 stycznia 1996 dyrektor generalny w Urzędzie Rady Ministrów[4]. Kierował także Radą Służby Cywilnej przy Prezesie Rady Ministrów[1].
Od 1 lutego do 31 maja 1996 piastował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W czerwcu 1996 został pełniącym obowiązki szefa Kancelarii Senatu po odejściu Wojciecha Sawickiego (sprawował funkcję do 1997)[5][6]. Od 1997 zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli (z rekomendacji PSL) jako dyrektor Departamentu Gospodarki i Integracji Europejskiej, dyrektor Departamentu Gospodarki oraz doradca prezesa instytucji. W 2002 powołany na stanowisko zastępcy kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych[1]. W 2004 kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego w okręgu nr 8 (nie należąc formalnie do tej partii)[7]. W tym samym roku objął fotel szefa poznańskiej delegatury NIK[8], w 2014 przeszedł na stanowisko doradcy kierownika delegatury[9].
Żonaty, ma dwoje dzieci. Jego nazwisko pojawiło się na tzw. liście Wildsteina jako kontakt operacyjny „Jaks”, aktywny podczas służby dyplomatycznej w Szwecji (sam Kołtun zaprzeczył prawdziwości tych danych)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jan Kołtun. „Kombatant”. 1(131) (styczeń 2002), s. 2. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. ISSN 0867-8952.
- ↑ Profil prywatny. linkedin.com. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ a b Marek Mądrzyk: Jan Kołtun i blokada informacji z IPN. salon24.pl, 20 września 2012. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Robert Walenciak: Ostatni łup AWS. tygodnikprzeglad.pl, 13 sierpnia 2001. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Ludowiec szefem Kancelarii Senatu. rp.pl, 10 maja 1996. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2004. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Nowy dyrektor NIK. epoznan.pl, 2004. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Nowy w NIK-u. Co się zmieni?. radiopoznan.fm, 2 stycznia 2014. [dostęp 2020-03-06].
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Działacze Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego
- Ludzie związani z Malmö
- Ludzie związani z Toronto
- Polscy radcy prawni
- Pracownicy Najwyższej Izby Kontroli
- Urzędnicy Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i Urzędu Rady Ministrów (III Rzeczpospolita)
- Urzędnicy konsularni III Rzeczypospolitej
- Urzędnicy konsularni Polski Ludowej
- Wiceministrowie spraw zagranicznych III Rzeczypospolitej
- Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Urodzeni w 1949
- Urzędnicy Kancelarii Senatu (III Rzeczpospolita)