Jan Mirek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Mirek
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1900
Grabocin

Data śmierci

12 lutego 1971

Wojewoda rzeszowski
Okres

od 1 sierpnia 1945
do 20 grudnia 1945

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Edward Kluk

Następca

Roman Gesing

Wojewoda rzeszowski
Okres

od 30 marca 1947
do 26 maja 1950

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Roman Gesing

Następca

Bolesław Geraga

Poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL II, III, IV kadencji
Okres

od 1944
do 1952 i ponownie od 1957 do 1969

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Jan Mirek (ur. 24 sierpnia 1900 w Grabocinie, zm. 12 lutego 1971) – polski polityk, poseł do Krajowej Rady Narodowej (1944–1947), na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) oraz na Sejm PRL II, III i IV kadencji (1957–1969), wojewoda rzeszowski (1945, 1947–1950), dyrektor Izby Rzemieślniczej w Rzeszowie (1950–1971).

Grobowiec Jana i Jadwigi Mirków

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Jana i Justyny. Po ukończeniu szkoły pracował jako pomocnik elektromontera w kopalni węgla. 15 września 1918 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Wykazał się troską o warunki pracy górników i występował przeciw wyzyskowi pracowników przez fabrykantów. Przez pewien czas działał w Związku Zawodowym Pracowników Rolnych, a następnie przeniósł się do Rzeszowa. Należał do PPS-Lewica. W latach 1927–1939 był sekretarzem Powiatowego Komitetu PPS w Rzeszowie. Podczas okupacji niemieckiej był przewodniczącym Komisji Sądzącej Kierownictwa Walki Podziemnej w Rzeszowie.

Od września do października 1944 był przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu „lubelskiej” PPS w Rzeszowie. Od października 1944 do lutego 1945 był wiceprzewodniczącym prezydium Rady Naczelnej PPS, od kwietnia do sierpnia 1946 członkiem Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS, od sierpnia 1944 kierownikiem Wydziału Pracy i Opieki Społecznej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie, a od listopada 1944 wicewojewodą rzeszowskim.

Od 1 sierpnia 1945 do 20 grudnia 1945 był wojewodą rzeszowskim. W latach 1944–1947 pełnił mandat posła do Krajowej Rady Narodowej, a w latach 1947–1952 posła na Sejm Ustawodawczy z okręgu wyborczego Rzeszów. W 1946 został pierwszym prezesem Aeroklubu Rzeszowskiego w Jasionce[1]. Od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1949–1950 zasiadał w egzekutywie Komitetu Wojewódzkiego partii w Rzeszowie. Był współorganizatorem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej na Rzeszowszczyźnie, w którym sprawował przez wiele lat funkcję przewodniczącego Zarządu Wojewódzkiego. Od 30 marca 1947 do 26 maja 1950 był ponownie wojewodą rzeszowskim.

W latach 1957–1969 był posłem na Sejm PRL II kadencji z okręgu Rzeszów, III kadencji z okręgu Tarnobrzeg oraz IV kadencji z okręgu Jarosław. W latach 1951–1971 pełnił funkcję dyrektora Izby Rzemieślniczej w Rzeszowie[2].

Został pochowany na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie[3]. Był żonaty z Jadwigą (1900–1975)[4][5].

Wspomnienia autorstwa Jana Mirka ukazały się w publikacji zbiorowej pt. Ze wspomnień działaczy, wydanej w 1966[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia Aeroklubu Rzeszowskiego [dostęp 2020-08-26].
  2. Zacna i solidna rodzina. Jubileusz Izby Rzemieślniczej w Rzeszowie (s. 10–11) [dostęp 2020-08-26].
  3. Jan Mirek. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2017-12-08].
  4. Podziękowanie. „Nowiny”. Nr 49, s. 2, 19 lutego 1971. [dostęp 2020-08-26]. 
  5. Jadwiga Mirek. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2017-12-08].
  6. Jan Mirek: Ostatnie dni okupacji i pierwsze lata po wyzwoleniu. W: Ze wspomnień działaczy. Rzeszów: Komitet Wojewódzki PZPR w Rzeszowie, 1966, s. 103–159.
  7. M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1231.
  8. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]