Jan Ryszard Garlicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Ryszard Garlicki
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1958
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia polityki
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1988
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1996
Uniwersytet Warszawski

Profesura

2008

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk
Uniwersytet Warszawski

Jan Ryszard Garlicki (ur. 23 marca 1958 w Warszawie) – polski politolog[1], profesor nauk humanistycznych wykładający na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.

Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych (1981). Od 2019 roku Kierownik Katedry Socjologii Polityki i Marketingu Politycznego Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 2004-2019 kierownik Zakładu Socjologii i Psychologii Polityki Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Pracowni Marketingu i Komunikowania Politycznego najpierw na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych, a następnie na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW[2]. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych (1981). Od 1988 doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie rozprawy Kultura polityczna młodzieży studenckiej – studium teoretyczno-empiryczne (PWN, 1991). Od 1996 doktor habilitowany, na podstawie książki pt. Społeczeństwo przyszłości; 2008 – tytuł profesora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, od 2015 – profesor zwyczajny[3].

W swojej pracy naukowej i badawczej zajmuje się trzema istotnymi klasycznymi tematami z szeroko rozumianej subdyscypliny politologii jaką jest socjologia polityki: kultura polityczna, partycypacja polityczna, marketing polityczny. Dodatkowo łączy swoje zainteresowania naukowe z ważnym dla nauk o polityce zagadnieniem metodologii badań politologicznych. Autor licznych publikacji naukowych i publicystycznych, w tym 25 książek. Równolegle z pracą naukową prowadzi działalność dydaktyczną; promotor 160 prac magisterskich, 5 dysertacji doktorskich, recenzent 15 rozpraw doktorskich i 6 habilitacyjnych.

Współzałożyciel (1990) Centrum Badań Marketingowych INDICATOR, Prezes Zarządu i Dyrektor Generalny; INDICATOR należy do firm najdłużej działających na rynku badawczym w Polsce i realizuje badania dla największych polskich przedsiębiorstw oraz dla sektora publicznego. Członek Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (PTS) od 1987; członek Międzynarodowego Towarzystwa Socjologicznego (ISA) od 1989; członek założyciel Polskiego Towarzystwa Badaczy Rynku i Opinii w 1994; prezes PTBRiO 1999-2003 i członek honorowy od 2004; członek Kapituły powołanej przez KRRiT i WDiNP od 2012 przyznającej nagrody im. Pawła Stępki za prace doktorskie i publikacje dotyczące mediów elektronicznych.

W 2010 roku uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 2018 roku Medalem Uniwersytetu Warszawskiego, natomiast w 2020 wpisem do Złotej Księgi Nauki Polskiej - w 100 rocznicę odzyskania niepodległości[4].

Członek-założyciel Stowarzyszenia Absolwentów Nauk Politycznych (2018) i od początku prezes Zarządu SANP UW.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • J. Garlicki, Józef Niżnik, Elżbieta Skotnicka-Illasiewicz, Krystyna Wróblewska-Pawlak, Postrzeganie Europy, Polskie Towarzystwo Współpracy z Klubem Rzymskim, Warszawa 1991, s. 99.
  • J. Garlicki Kultura polityczna młodzieży studenckiej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1991, s. 323.
  • J. Garlicki, Społeczeństwo Przyszłości. Reformy systemowe i perspektywy kraju świadomości młodego pokolenia Polaków, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1995, s. 217.
  • J. Garlicki, Badania przedpromocyjne i skuteczności promocji, Wydawnictwo Międzynarodowej Szkoły Menedżerów, Warszawa 1996, s. 119.
  • J. Garlicki, Youth and Political Changes in Contemporary World, D.W. „Elipsa”, Warsaw 1998, s. 319.
  • J. Garlicki, Artur Noga-Bogomilski, Kultura polityczna w społeczeństwie demokratycznym, Instytut Nauk Politycznych UW, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2004, s. 213.
  • J. Garlicki, Demokracja i integracja europejska. Studium osobistych i politycznych orientacji dwóch pokoleń Polaków, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2005, s. 491.
  • J. Garlicki (red.), Społeczne uwarunkowania procesu transformacji systemowej w Polsce, „Studia Politologiczne”, Dom Wydawniczy „Elipsa”, 2007, t. 11, s. 196.
  • J. Garlicki (red.), Strategie i mechanizmy marketingu politycznego, „Studia Politologiczne”, Dom Wydawniczy „Elipsa”, 2010, t. 16, s. 236.
  • J. Garlicki (red.), Marketing polityczny i komunikowanie polityczne. Nowe zjawiska, nowe wyzwania, „Studia Politologiczne”, Dom Wydawniczy „Elipsa”, 2012, t. 24, s. 234.
  • J. Garlicki (red. nauk.), Legitymizacja transformacji i systemu politycznego w Polsce, Dom Wydawniczy „Elipsa”, Warszawa 2014.
  • J. Garlicki, D. Mider (red.), Elity polityczne a internauci. Studium kultury politycznej w okresie wyborów, „Studia Politologiczne”, Dom Wydawniczy „Elipsa”, 2012, t. 26, s. 354.
  • B. Dobek-Ostrowska, J. Garlicki (red.), Political Communication in the Era of New Technologies, Peter Lang GmbH, 2013, s. 285.
  • J. Garlicki, Political Participation Capital, Peter Lang Verlag, Berlin 2021.
  • J. Garlicki, D. Mider, Social Attitudes Towards the Phenomenon of Corruption in Poland, "European Research Studies Journal", 2022, 1, s. 174-183, doi: 10.35808/ersj/2835
  • J. Garlicki, Racja stanu a bezpieczeństwo państwa, społeczeństwa i obywateli [w:] Polskie interesy narodowe, M. Kulczycki, M. Wiatr (red. nauk.), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2022, s. 13-24.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prof. Jan Ryszard Garlicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-11-23].
  2. Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego [online], www.inp.uw.edu.pl [dostęp 2017-11-23].
  3. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych, UW https://wnpism.uw.edu.pl/pracownicy/garlicki-jan/ [dostęp 2023-08-10].
  4. Złota Księga Nauki Polskiej - w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. Wydawnictwo Helion, 2020, s. 310-311. ISBN 978-83-950638-1-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]