Jan Sudhoff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Sudhoff
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1876
Lwów

Zawód, zajęcie

kupiec

Miejsce zamieszkania

Lwów

Narodowość

polska

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Jan Sudhoff (ur. 7 stycznia 1876 we Lwowie, zm. ?) – polski kupiec, działacz gospodarczy, społeczny i polityczny.

Od lewej: Maria Karmelitowa, Józef Klink, Jan Sudhoff, Stanisław Ostrowski z wotywnymi ryngrafami w kościele Matki Boskiej Ostrobramskiej we Lwowie na Łyczakowie 3 maja 1938

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 stycznia 1876 we Lwowie[1]. Był synem Ferdynanda i Wiktorii z Rybotyckich[1]. Ukończył naukę w szkole handlowej we Lwowie[1].

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej działał w Towarzystwie Przyjaciół Oświaty[2], w Towarzystwie Oświaty Ludowej, w Polskim Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”[1]. Służył w wojsku austriackim[1]. U kresu I wojny światowej w trakcie obrony Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej działał w straży obywatelskiej[1].

W okresie II Rzeczypospolitej był przedsiębiorcą handlowym[1]. Prowadził działalność handlową przy ul. Akademickiej 8 we Lwowie, w której sprzedawał drogerię, skład farb, kosmetyki[3][4][5][6][7][8]. Był działaczem Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie, członkiem komisji finansowo-kredytowej[9], członkiem sekcji przemysłowej[10] oraz radcą IPH[1]. Był prezesem Kongregacji Kupieckiej[1]. Był założycielem dokształcającej szkoły kupieckiej i fundacji zakładów sklepów chrześcicjańskich[1].

Został wiceprezesem Zjednoczenia Stanu Średniego w 1928[11]. Był członkiem zwyczajnym i członkiem zarządu Towarzystwa Szkoły Handlowej we Lwowie[12]. Był prezesem Mieszczańskiego Towarzystwa Strzeleckiego[13][1]. Współdziałał w komitetach organizacji uroczystości państwowych o charakterze niepodległościowym[14]. Był członkiem zarządu Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich Rzeczypospolitej Polskiej jako przedstawiciel lwowskiego oddziału[15]. Pełnił funkcję prezesa bursy im. Dekerta[1]. Działał także na polu politycznym[16]. Był ławnikiem miasta Lwowa[1]. W wyborach samorządowych 1934 do Rady Miasta Lwowa startował z listy nr 1 prorządowej i został zastępcą wybranego z tej listy radnego Seiferta[17]. Pełnił funkcję prezesa sektora mieszczańskiego Obozu Zjednoczenia Narodowego[1].

W 1904 poślubił Antoninę Wojtoń, a w 1925 ożenił się z Zofią Feliczkową z Urbanów[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Drukarnia Wydawnicza, 1939, s. 296.
  2. Wacław M. Borzemski: Pamiętnik tajnych organizacji niepodległościowych na terenie byłej Galicji w latach 1880-1897. Lwów: Komitet ZON, 1930, s. 7, 121, 191.
  3. Ogłoszenie. „Gazeta Lwowska”. Nr 212, s. 8, 14 września 1919. 
  4. Ogłoszenie. „Katolicki Głos Pracy”. Nr 9, s. 7, 1 maja 1932. 
  5. Helena Olszewska-Pazyrzyna: Mój lwowski mikrokosmos. Część I – dom i szkoła. lwow.com.pl. [dostęp 2016-12-08].
  6. Książka telefoniczna Lwów 1939. genealogyindexer.org. [dostęp 2016-12-08].
  7. Korespondencja. bazy.oss.wroc.pl, 1930. s. 2. [dostęp 2016-12-08].
  8. Ulica Akademicka została później przemianowana na Prospekt Szewczenka. Por. Nazwy ulic Lwowa. lwow.com.pl. [dostęp 2016-12-08].
  9. Skład osobowy stały komisyj Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie. „Wiadomości Gospodarcze Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie”. Nr 10, s. 135, 20 maja 1935. Izba Przemysłowo-Handlowa we Lwowie. 
  10. Kooptacja 4 radców do Izby Przem.-Handlowej we Lwowie. „Wiadomości Gospodarcze Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie”, s. 87, Nr 7 z 5 kwietnia 1937. Izba Przemysłowo-Handlowa we Lwowie. 
  11. Obrady Zgromadzenia Obywatelskiego odbytego w dniu 30 grudnia 1928 staraniem Zjednoczenia Stanu Średniego oraz Mieszczańskiego Towarzystwa Strzeleckiego w sali tegoż Tow. we Lwowie, Lwów 1929 s. 2.
  12. Towarzystwo Szkoły Handlowej we Lwowie. Sprawozdanie za rok 1930. Lwów: 1931, s. 21, 24.
  13. Komitet obchodu 25-lecia Z. W. C. oraz Tygodnia Propagandy Związku Strzeleckiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 262, s. 5, 23 września 1933. 
  14. 13 rocznica Niepodległości. „Słowo Polskie”. Nr 307, s. 6, 9 listopada 1931. 
  15. Rozdział 1. Geneza powstania bractw kurkowych. kbslidzbark.ns48.pl. [dostęp 2016-12-08].
  16. Sprawozdanie publiczne. „Słowo Polskie”. Nr 259, s. 4, 13 listopada 1922. 
  17. Oficjalne wyniki wyborów do Rady Miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 130, s. 3, 31 maja 1934. 
  18. M.P. z 1939 r. nr 115, poz. 270 „za zasługi na polu pracy społecznej”.