Janusz Lewandowski (malarz)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
| |
| Nagrody | |
|
Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego | |
_gr%C3%B3b.jpg)
Janusz Lewandowski (ur. 2 lipca 1937 w Rokiciu, zm. 8 stycznia 2022 w Warszawie) – polski malarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na wydziale malarstwa, pod kierunkiem Artura Nacht-Samborskiego[1]. W 1964 uzyskał dyplom[1]. Brał czynny udział w życiu artystycznym. Uczestniczył w wielu plenerach i sympozjach[2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W swojej twórczości umieszczał figury na mazowieckim pejzażu, który przewija się w całym jego dorobku i którego nigdy nie porzucił. Postacie naturalnie wyrastają z ziemi, będąc jej przedłużeniem lub też tworząc nieodłączną część pejzażu. Na obrazach znajdują się motywy zaczerpnięte z literatury romantycznej, jak i postacie oraz zwierzęta symboliczne.
Tak artysta mówił o sobie:
„Urodziłem się na ziemi mazowieckiej tuż przed zmierzchem. W ziemi, która w swej podmiotowości jest intensywna. To wystarcza do zachowania swojego istnienia w pewnej gamie duchowości. Wynika z tego i to, że nie grozi mi wielość wyborów w magmie trendów i postmodernistycznej ironii. Wkomponowany jestem bowiem w pewien układ jedności, w pewną harmonię. One chronią mnie przed mamiącymi podszeptami destrukcji. Skazany za to jestem na ciągłe doświadczanie i ocalanie tych nabytych wartości, które kształtowały się w czasach dzieciństwa, trwożnym okresie doznań, olśnień i widzenia bezpośredniego. Jednak teraz, doświadczenia te przeniknięte są bojaźnią i melancholią. Oto moja biografia.”[3].
Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera GII-tuje-6)[4]
Wystawy indywidualne[edytuj | edytuj kod]
Wybrane wystawy indywidualne:
- Dom Artysty Plastyka, Warszawa (1978),
- Galeria Plac Zamkowy, Warszawa (1980),
- Dom Artysty Plastyka, Warszawa (1981),
- Bodjak’s Galerie, Hamburg, Niemcy (1986),
- Amsterdam, Holandia (1989),
- Art Room 9, Eastbourne, Anglia (1995),
- Malerei, Bucholtz, Niemcy (1996),
- Muzeum Mazowieckie w Płocku (1998),
- Galeria Bellotto, Warszawa (2001),
- Galeria SD, Warszawa (2001),
- Galeria Weiss Nowina Konopka, Kraków (2003),
- Dom Pracy Twórczej, Radziejowice (2011),
- Galeria Wirydarz, Lublin (2014),
- Galeria Albin Art, Oslo, Norwegia (2017),
- Muzeum Archidiecezji Warszawskiej (2019).
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Wyróżnienie na XXIV Ogólnopolskim Salonie Zimowym Plastyki „Metafora we współczesnym malarstwie i rysunku” w Radomiu (1980),
- nagroda Prezydenta Warszawy na Wystawie Malarstwa i Grafiki Artystów Środowiska Warszawskiego w Zachęcie (1985),
- nagroda „Artyści w Międzynarodowym Roku Dziecka” w Zachęcie (1979),
- nagroda Polsko-Japońska im. Miyauchi (1995),
- nagroda im. Władysława Hasiora (2011),
- nominacja do nagrody Norwida (2012),
- Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego (2017),
- Nagroda im. Jana Cybisa (2021)[3]
- Nagroda im. Władysława Hasiora,
- złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Janusz Lewandowski - DESA Unicum [online], desa.pl [dostęp 2023-12-04].
- ↑ SYLWETKI - Janusz Lewandowski [online], zpap.pl [dostęp 2023-12-04].
- ↑ a b Janusz Lewandowski. Po zmierzchu. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za rok 2021 – Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków [online] [dostęp 2022-10-11] (pol.).
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2022-01-18].
- ↑ Żegnamy malarza Janusza Lewandowskiego (1937-2022) [online], Tygodnik Płocki, 17 stycznia 2022 [dostęp 2022-10-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesław Czapliński, Portret z historią. Janusz Lewandowski [online], czczaplinski.com, 22 maja 2020 [dostęp 2022-10-11] (pol.).